Αχ Ελλάδα - ΤΟ ΡΙΣΚΟ - Θεατρίνοι: Τρία ποιήματα του ΚΑΠΟΥΛΑ - ΒΑΡΝΑΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Γράφει ο ΚΑΠΟΥΛΑΣ – ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Αχ Ελλάδα – ΤΟ ΡΙΣΚΟ – Θεατρίνοι: Τρία ποιήματα του ΚΑΠΟΥΛΑ – ΒΑΡΝΑΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Αχ Ελλάδα

Σε σκάλισα πάνω σε ένα βράχο.
Και τη μορφή σου πρότυπο να χω.
Σε στόλισα και με ασημένιο δίσκο
μα τώρα πια τη ρότα δεν βρίσκω.

Αχ Ελλάδα γιατί με γέλασες
και στο ταξίδι που μου έταξες
μαζί με τόσες όμορφες ιδέες
μ’ άσχημες μ’ έμπλεξες παρέες;

Αχ Ελλάδα γιατί με γέλασες
και δίχως οίκτο γιατί με πέταξες;
Σαν το σκουπίδι μες στους αιώνες
και μας ρεζίλεψες και τους Παρθενώνες;

Σου δώρισα ακόμα και τον εαυτό μου.
Να σ’ έχω πάντα φύλακα και οδηγό μου.
Μα συ με μπέρδεψες με κάποιους φίλους
κι αυτοί με ρίξανε τροφή στους σκύλους.

Τρίκαλα 15/4/2024

ΚΑΠΟΥΛΑΣ – ΒΑΡΝΑΛΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΤΟ ΡΙΣΚΟ

Μ’ αυτό το κομμάτι παίρνω το ρίσκο
για το γινάτι κι έχω μηνίσκο
πρέπει να τρέξω μα θα αντέξω;
Θέλω να φτάσω στην Εγνατία
και να περάσω στην Πομπηία.
Και τότε μόνο μπρος σε μαρτύρους
μέσα σε χίλιους δύο παπύρους
να συναντήσω την Υπατία
και να της πω πως είναι η αιτία
κι έχω αλλάξει και την πορεία
προς τη δική μου τη σωτηρία.

Πώς να της το πω, πώς να της το πω;
Δεν έχω δύναμη, δεν το μπορώ.
Είναι ο Ήλιος που δεν μ’ αφήνει.
Είναι Πανσέληνος η Σελήνη.

Σε ποιους θεούς να ορκιστούμε;
Για ποιους λαούς να σκοτωθούμε;
Για ποιους να χύσουμε και άλλο αίμα
Και ποιους να ψήσουμε με ένα ψέμα;
Αυτό το ψέμα που τόσα χρόνια
μας έχει κάνει να ζούμε αιώνια
μέσα σ’ ατέλειωτο παραμύθι
σαν να είμαστε όλοι ημίθεοι.
Πότε θα πέσουνε όλοι οι μύθοι;
Πρέπει να αλλάξουμε όλοι πορεία.
Μα πώς θα φτάσουμε στην Πομπηία;

Τρίκαλα 15/4/2024

ΚΑΠΟΥΛΑΣ – ΒΑΡΝΑΛΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Θεατρίνοι

Όσο κι αν εξαντλείται το μέγεθος
της υπομονής μας
και της άλαλης αντοχής μας
δεν μπορούμε να σας αντιμετωπίσουμε.
Δεν ελπίζουμε στην λύτρωσή μας.
Θεατρίνοι.
Φτιάχνετε στεφάνους στις επετείους
για να εξιλεωθείτε.
Κτίζετε ψεύτικους ναούς.
Βαδίζετε δήθεν πάνω σε ενάρετους
Γολγοθάδες.
Να μην παραπλανάστε.
Δεν μπορείτε να αντιγράψετε το πεπρωμένο.
Είναι αυτό που η μοίρα έγραψε.
Στα δικά της κιτάπια.
Τα δικά της κιτάπια
δεν σηκώνουν πια μελάνη.
Είναι σκαλισμένα σε μάρμαρα.