Εκείνοι προκαλούν και εμείς αλλού τυρβάζουμε!

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Ήδη οι Έλληνες αντελήφθησαν πλήρως, πως “…έχουμε μάλλον χάσει την πυξίδα μας και αυτό σίγουρα είναι κάτι που δεν αποτελεί εξωτερική πολιτική. Τα ήρεμα νερά παραμένουν ήρεμα γιατί οι Τούρκοι μας προκαλούν και εμείς αλλού τυρβάζουμε!”. Το να επιμένουν οι απέναντι να μας σπρώχνουν αδιαμαρτύρητα για Πρέσπες στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν αποτελεί εξωτερική πολιτική, αλλά παραίτηση από την εξωτερική πολιτική, χωρίς όμως να ρωτούνται οι ιδιοκτήτες αυτής της χώρας – οι Έλληνες, τους οποίους και αφορά άμεσα…

Ελπίζω πως δεν πρόκειται για εγκατάλειψη της εξωτερικής μας πολιτικής. Για να μην πλατιάζουμε όμως, όπως φαίνεται, μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας και αποδυναμώνουμε την όποια ισχύ αποτροπής διαθέτουμε! Είναι σαν να εγκαταλείπουμε το διεθνές δίκαιο και να φθάνουμε στο σημείο η ίδια η Κομισιόν να μας κουνά το δάκτυλο και να μας παραπέμπει, γιατί αρνούμαστε πεισματικά να εφαρμόσουμε τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό…  για να μην ερεθιστούν οι απέναντι, με αποτέλεσμα να μη διεκδικούμε κανένα ρόλο στην περιοχή μας… Είναι δηλαδή σαν απλά να μην υπάρχουμε  – να έχουμε εξαφανιστεί.

Αντί να έχει γίνει σημαία μας ο χάρτης, κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Οι νεο-Οθωμανοί απέναντι ζητούν συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και εμείς φοβικά παίζουμε ανόητα παιχνιδάκια καθυστέρησης, χωρίς όπως φαίνεται, να μας απασχολούν ούτε οι εξελίξεις, ούτε όλα αυτά που θα συμβούν και θα παγιοποιηθούν στο σχετικά κοντινό μέλλον.

Για να δούμε όμως, τι κερδίζει απ’ όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου η Ελλάδα; Πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά τα κέρδη, που έκαναν τη χώρα μας να συμπεριφέρεται ως… οικόσιτο πτηνό;

Μάλλον πλάκα μας κάνουν κάποιοι, όταν μας μιλούν για ήρεμα νερά! Όντως δεν έχουμε πολλές παραβιάσεις στον αέρα… όμως τώρα, το παιχνίδι δεν παίζεται στον αέρα, αλλά έχει μεταφερθεί στη θάλασσα, με αλλεπάλληλες παράνομες τουρκικές NAVTEX, με τη σοβαρότατη πρόκληση, να έχει γίνει ανοικτά της Κάσσου, κ.α., με κάποιους να χαρακτηρίζουν όλα αυτά που συμβαίνουν εις βάρος της πατρίδας μας… εξωτερική πολιτική! Είναι πραγματικά να τρελαίνεται κανείς. Το χειρότερο όμως είναι πως αρκετοί που βροντοφωνάζουν πως ανήκουν στη δεξιά, έχουν σφικταγκαλιάσει την καρέκλα τους, αρνούμενοι να αρθρώσουν λόγο, μην και τους την πάρουν…

Η κυβέρνηση μιλά για αποτροπή, για την οποία όντως ο Δένδιας παλεύει σθεναρά, αλλά μόνος του δεν μπορεί χωρίς κεντρική πολιτική βούληση, Συνολικά υιοθετούμε ως χώρα την πολιτική του κατευνασμού και στρουθοκαμηλίζουμε, με την Τουρκία να δημιουργεί νέα τετελεσμένα εις βάρος μας, ενώ εμείς μιλάμε φωναχτά για φιλία και υπογράφουμε σύμφωνα φιλίας, σαν τίποτα να μη συμβαίνει. Όλα αυτά τα λαμβάνουν οι εταίροι μας ως θετικά μηνύματα σχετικά με την Τουρκία και τα εμπάργκο όπλων αίρονται με συνοπτικές διαδικασίες! 

Ήδη η Γερμανία ξεκίνησε να στέλνει καραβιές τα όπλα στους απέναντι… και το ιταλικό πλοίο…  ρώτησε την Τουρκία για άδεια εργασίας…  μέσα σε διακηρυγμένη ελληνική ΑΟΖ… αλλά εμείς κλιμακώνουμε την επίθεση φιλίας μας προς τους Τούρκους, οι οποίοι πρέπει να έχουν σοκαριστεί από την επιτηδευμένη αφέλεια των Ελλήνων αρχόντων… Έχει άραγε, ειδικά με το δεύτερο, κάτι να μας πει η ελληνική κυβέρνηση ή κάνουμε τη… γαλοπούλα για να τους φαινόμαστε οικείοι και να μην τους θυμώσουμε;

Το καταφέραμε δηλαδή; Τους δώσαμε σαφές μήνυμα… πως όσο και να καταπατούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, εμείς – στο όνομα της… φιλίας, δεν πρόκειται ποτέ να αντιδράσουμε… και αυτό όπως και τα προηγούμενα, λέγεται περήφανη και πατριωτική εξωτερική πολιτική;

Πόσο ανόητοι και “λίγοι” πρέπει να είμαστε, όχι μόνο να δεχθούμε και να στηρίξουμε, αλλά και να ψηφίσουμε με την ουρά στα σκέλια, τον εκπρόσωπο της κατοχικής δύναμης στην Κύπρο για τον Οργανισμό για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια; Απλά διερωτώμαι… μήπως είναι κι αυτό μέρος της περήφανης εξωτερικής πολιτικής;

Η αλήθεια είναι, πως στη Συρία έπεσε μεν ένα αιμοσταγές καθεστώς, αλλά σε κάθε περίπτωση άνοιξε διάπλατα ο Ασκός του Αιόλου, οι ριπές δε των ανέμων αυτών που ξέφυγαν, φθάνουν μέχρι τα μέρη μας… και ίσως το όλο σκηνικό που έχει αρχίσει και στήνεται, θα έπρεπε να έχει αρχίσει να μας βάζει σε σκέψεις… αλλά πού τέτοια τύχη;

Τα τελευταία 10 χρόνια, η Τουρκία έχει ανοίξει αρκετά έως πολλά μέτωπα, δίπλα και γύρω της. Άλλοτε της βγαίνει και άλλοτε δεν της βγαίνει..  και το πρόβλημα γι αυτή είναι, πως καταφέρνει και δημιουργεί πολύ περισσότερου εχθρούς απ’ όσους μπορεί να αντιμετωπίσει! Επιμένει σε αυτή την πολιτική πάνω στην κόψη του ξυραφιού, διότι απλά κάποιες φορές τής βγαίνει…

Τώρα ως προς τη χώρα μας, ο όρος “Γεωπολιτική Ένταξη” σημαίνει να χτίζονται στέρεες συμμαχίες και όχι να βγαίνουμε προς άγρα προστατών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μόνον η αποτρεπτική πολιτική απέναντι στους απέναντι νέο Οθωμανούς μπορεί να λειτουργήσει. Να αντιληφθούν δηλαδή ότι η οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια ενάντια στη χώρα μας θα τους κοστίσει πολύ ακριβά!

Υπάρχει όμως, ένα “όμως”: η αποτροπή απαιτεί πειστικότητα και αξιοπιστία. Πρέπει ως ο πιο αδύναμος να μπορεί κάποιος να προκαλέσει μεγάλο κόστος και ρίσκο στον επιτιθέμενο ισχυρό και να δείχνει ξεκάθαρα ότι όλα τα πολεμικά εργαλεία που διαθέτει, θα τα χρησιμοποιήσει αν προκληθεί. Φίλες και φίλοι, είναι αυτονόητο πως η αποτροπή από μόνη της δεν είναι αρκετή  – δεν φτάνει.. . Απαιτούνται ισχυρές αμφίδρομες συμμαχίες κατά του κοινού εχθρού  – του Τούρκου, που η ιδιοσυγκρασία του τού απαγορεύει να γίνει φίλος με λαούς διαφορετικής κουλτούρας και εδώ τα συναισθήματα του Έλληνα είναι ευθέως ανάλογα!

Σίγουρα όλα αυτά που αναφέρθηκαν, χαλάνε ίσως τη σούπα του “δικαιωματισμού”, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια! Δυστυχώς έχουν αρχίσει να σβήνονται οι κόκκινες γραμμές της χώρας μας, με αποτέλεσμα η Τουρκία να κλιμακώνει με την αδιαλλαξία και το μίσος της κατά της Ελλάδος…  και αυτό δεν πάει άλλο. Στο θέατρο αυτό που βιώνουμε πρέπει να πέσουν τίτλοι τέλους! Εδώ δεν παίζεται πια το μέλλον κάποιας πολιτικής παράταξης ή κάποιων πολιτικών παρατάξεων, αλλά το μέλλον του Κράτους και του Έθνους μας!

*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος – γενετιστής

ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;

★
★
★
★
★