Επίσκεψη Ράμα: Στα λόγια ισχυρή η Ελλάδα στα Βαλκάνια, στην πράξη…
Το Ιούνιο του 2017 ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν στα πλαίσια της παρουσίας του στην Διάσκεψη των G20 στο Αμβούργο, θέλησε να απευθυνθεί σε δημόσια συγκέντρωση στους Τούρκους οπαδούς του που ζουν ως μετανάστες στην Γερμανία και υπέβαλλε σχετικό αίτημα με βάση την κείμενη γερμανική νομοθεσία.
Το Ιούνιο του 2017 ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν στα πλαίσια της παρουσίας του στην Διάσκεψη των G20 στο Αμβούργο, θέλησε να απευθυνθεί σε δημόσια συγκέντρωση στους Τούρκους οπαδούς του που ζουν ως μετανάστες στην Γερμανία και υπέβαλλε σχετικό αίτημα με βάση την κείμενη γερμανική νομοθεσία.
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μέσω του τότε ΥΠΕΞ Ζίγκμαρ Γκάμπριελ ενημέρωσε άμεσα την τούρκικη κυβέρνηση ότι η «εν λόγω συγκέντρωση θα απαγορευτεί και ότι κατά άσκηση του συνταγματικού της δικαιώματος η γερμανική κυβέρνηση δεν θα κάνει ανεκτή μια προσπάθεια εσωτερικής πολιτικής τουρκικής προπαγάνδας σε γερμανικό έδαφος. Η στάθμιση των γερμανικών εξωτερικών συμφερόντων καταλήγει συντριπτικά υπέρ της απαγόρευσης αυτής» Τα γερμανικά δικαστήρια, δε, προχώρησαν έτι περαιτέρω, ώστε απαγόρευσαν ακόμα και την διαδήλωση υποστηρικτών του Ερντογάν έξω από τον χώρο διάσκεψης των G20 στην περιοχή του Αμβούργου.
Ο υπουργός δικαιοσύνης του Ομόσπονδου Κρατιδίου της Βάδης Βυρτεμβέργης Γκίντο Βολφ εξειδίκευσε ακόμα περισσότερο τους λόγους απαγόρευσης: «Η απαγόρευση είναι η μόνη σωστή αντίδραση σε αυτή τη στοχευμένη πρόκληση. Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση δεν μπορεί να επιτρέψει μια μεγάλη δημόσια εκδήλωση με τον Πρόεδρο Ερντογάν στη Γερμανία στην παρούσα φάση. Πριν ο Ερντογάν απευθυνθεί στους οπαδούς του στη Γερμανία, θα έπρεπε να έχει πρώτα διάλογο με την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση.
Η Αθήνα χορεύει στον ρυθμό του Ράμα
»Υπάρχει ακόμη αρκετή ανάγκη για συζήτηση, εάν σκεφτώ, για παράδειγμα, την προτεινόμενη από τον Ερντογάν επαναφορά της θανατικής ποινής, την αντιμετώπιση των φυλακισμένων Γερμανών πολιτών, την ελευθερία του τύπου και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης στην Τουρκία. Σε όλους αυτούς τους τομείς, η Τουρκία παραβιάζει τις κοινές ευρωπαϊκές βασικές αξίες όπως η δημοκρατία και η κρατική νομιμότητα. Όσο αυτό συμβαίνει, δεν πρέπει να προσφέρουμε στον Ερντογάν ένα δημόσιο βήμα. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε στο γερμανικό έδαφος να διαφημίζεται μια πολιτική η οποία είναι εντελώς ασυμβίβαστη με τις αξίες του Συντάγματός μας».
Αυτά συνέβησαν στη Γερμανία το 2017, μια χώρα στην οποία ζούνε σχεδόν 3 εκατομμύρια Τούρκοι, με διαφορά η μεγαλύτερη μεταναστευτική ομάδα εντός της χώρας. Μια υπεύθυνη κυβέρνηση στάθμισε τα δεδομένα και έκρινε ότι δεν θα ανεχτεί καμία πολιτική εκδήλωση στο έδαφος της από τον Πρόεδρο Ερντογάν. Και το έπραξε. Αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις.
Στα καθ’ ημάς με τον Ράμα
Σε μια αντίστοιχη περίπτωση ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα θα μιλήσει εντός των ερχόμενων ημερών σε δημόσια (!) εκδήλωση ενώπιον Αλβανών υποστηρικτών του στην Αθήνα. Την ίδια εποχή ο Φρέντι Μπελέρης παραμένει προφυλακισμένος , η κατ’ αρχήν συμφωνία Ελλάδας-Αλβανίας για προσφυγή με σύνταξη συνυποσχετικού στη Χάγη έχει μπει στις καλένδες από τον κύριο Ράμα και η προσπάθεια αποξένωσης της ελληνικής μειονότητας από περιουσίες τους στην περιοχή της Χειμάρρας συνεχίζεται. Αυτός λοιπόν ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, έρχεται στην Αθήνα και ανερυθρίαστα θα διοργανώσει και πολιτική εκδήλωση.
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτης δήλωσε τα εξής σχετικά: «Η Ελλάδα είναι μία χώρα με βαθιά εδραιωμένη τη δημοκρατική συνείδηση, τη λειτουργία του κράτους δικαίου. Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι ουδέποτε θα μπορούσε να θέσει εμπόδιο στο να έρθει οποιοσδήποτε ξένος ηγέτης για να απευθυνθεί στη δική του διασπορά, τους δικούς τους συμπατριώτες. Άρα, ουδέποτε θα θέταμε εμείς τέτοιο ζήτημα».
Μια το λιγότερο «φοβική» δήλωση, η οποία σε μια πρωτοφανή προσέγγιση θεωρεί ότι σε ένα κράτος δικαίου το κράτος δεν μπορεί να ασκεί τα κυριαρχικά του συνταγματικά δικαιώματα μετά από στάθμιση των εθνικών συμφερόντων. Ακριβώς αυτό όμως είναι η ουσία του κράτους δικαίου. Το κράτος να σταθμίζει τα εθνικά συμφέροντα και να δρα σχετικά στα πλαίσια πάντα των συνταγματικών κανόνων και όχι a priori να θεωρεί ότι κράτος δικαίου σημαίνει ότι ο κάθε αρχηγός κράτους μπορεί να διοργανώνει πολιτικές ομιλίες στη χώρα μας. Από έναν καθηγητή Νομικής η παραπάνω δήλωση είναι κατά την ταπεινή μας άποψη ακατανόητη.
Συγκρίνετε παρακαλώ θερμά λέξη προς λέξη την δήλωση αυτή με την αντίστοιχη δήλωση του Γερμανού ΥΠΕΞ και του υπουργού Δικαιοσύνης του Ομόσπονδου Κρατιδίου της Βάδης Βυρτεμβέργης στην περίπτωση του Προέδρου Ερντογάν.
Η αναπόφευκτη σύγκριση
Δεν είναι η Γερμανία κράτος δικαίου; Βεβαίως και είναι. Ακριβώς και για αυτόν τον λόγο όταν ασκώντας τα συνταγματικά της δικαιώματα η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έκρινε ότι τα εθνικά γερμανικά συμφέροντα πλήττονται από μια τέτοια ομιλία ενός Προέδρου ενός κράτους το οποίο δεν τηρεί βασικές ευρωπαϊκές δημοκρατικές αρχές, αποφάσισε απλά την απαγόρευση της εκδήλωσης. Αυτό κάνει ένα σοβαρό συντεταγμένο κράτος.
Γιατί, όμως, ο Ράμα τολμάει να θέλει να κάνει πολιτική εκδήλωση στην Αθήνα μεσούσης υποτίθεται διμερούς κρίσης μεταξύ μας; Απλά διότι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας ξέρει ότι είμαστε μια «αμελητέα» πολιτικά χώρα η οποία εδώ και δεκαετίες πορεύεται με το δόγμα της «αποφυγής διμερούς έντασης», πράγμα που στην περίπτωση μας μεταφράζεται σε πλήρη ανοχή κάθε προκλήσεως έστω και από την Αλβανία. Γνωρίζει ότι θα το «καταπιούμε» και αυτό. Ήταν σίγουρο.
Είναι δυστυχώς σε τεράστια αντίστιξη η εικόνα που προσπαθεί συχνά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός να περάσει στα μέσα ενημέρωσης, ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι στιβαρή και ισχυρή. Το ότι η Ελλάδα δεν κάνει το προφανές, δηλαδή να απαγορεύσει άμεσα κάθε προσπάθεια δημόσιας ομιλίας ενός πρωθυπουργού που δεν σέβεται βασικά ευρωπαϊκά κεκτημένα όπως υποστηρίζει η ίδια η κυβέρνηση πχ στο θέμα Μπελέρη αλλά και προσπαθεί να βλάψει εθνικά συμφέροντα στο θέμα της μειονότητας καθώς και αγνοεί την συμφωνία για κοινή προσφυγή στη Χάγη, μόνο θλίψη και απογοήτευση προκαλεί.
Η Ελλάδα στον βάλτο αλλά από επικοινωνία…
Αν δεν μπορούμε να περάσουμε ένα ισχυρό μήνυμα μέσα στο έδαφος μας κατά του κ. Ράμα, τι ελπίδα έχουμε να κάνουμε οτιδήποτε έναντι του Προέδρου Ερντογάν ο οποίος στα πλαίσια του «συμφώνου φιλίας», της τεράστιας αυτής εθνικής επιτυχίας της εξωτερικής μας πολιτικής (sic), μετατρέπει τελευταία ιστορικές βυζαντινές εκκλησίες σε τζαμιά και φυσικά δεν αλλάζει τίποτα στις επιδιώξεις του απέναντι της χώρας;
Το ερώτημα είναι ρητορικό. Η πραγματικότητα όμως είναι θλιβερή. Η δε έλλειψη σοβαρής πολιτικής εναλλακτικής την καθιστά ακόμα θλιβερότερη.