Για τον Marco Goecke «κάθε βήμα ειναι μια πρόκληση»

Γνωστός για το χαρακτηριστικό και έντονο στυλ του, έχει αφήσει το απολύτως δικό του σημάδι στη σύγχρονη χορογραφία. Με έμπνευση από την παιδική του ηλικία στη Γερμανία, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, και το αμερικανικό μιούζικαλ του 1985 «A Chorus Line», καθώς και από τη σαρωτική προσωπικότητα της θρυλικής Πίνα Μπάους, ο Γκοκ έχει αναπτύξει μια ξεχωριστή καλλιτεχνική φωνή που αναγνωρίζεται παγκοσμίως.

«Η Πίνα Μπάους ήταν η μεγαλύτερη έμπνευσή μου, αλλά και ο μεγάλος ολλανδικός κόσμος του χορού είχε επίσης μεγάλη επιρροή πάνω μου. Ωστόσο, το έργο μου έχει διαμορφωθεί κυρίως από την προσωπική μου προσέγγιση και την αλληλεπίδραση με τους χορευτές μου», αποκαλύπτει.

Ο «σημαντικότερος Γερμανός χορογράφος», όπως τον αποκαλεί ο διεθνής Τύπος, ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στον χορό το 1988 στην Ακαδημία Μπαλέτου του Ιδρύματος Heinz Bosl στο Μόναχο και συνέχισε στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης, απ’ όπου και αποφοίτησε το 1995. Εχοντας συνεργαστεί με μερικές από τις πιο σημαντικές χορευτικές ομάδες του κόσμου -Κρατική Oπερα του Βερολίνου, Θέατρο Hagen κ.ά.-, ο χορογράφος που τιμήθηκε με το Prix Dom Pérignon στο Αμβούργο για το έργο του «Blushing» εμφανίστηκε φέτος τον Ιούλιο για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό παρουσιάζοντας στην Καλαμάτα σε συνεργασία με το Κρατικό Μπαλέτο της Εσσης τα έργα «Midnight Raga» και «I’m afraid to forget your smile».

Η συμμετοχή του στο 30ό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ήταν μια ευκαιρία για το ελληνικό κοινό να γνωρίσει από κοντά τη δημιουργική του διαδικασία και την καλλιτεχνική του φιλοσοφία. Ο πολυβραβευμένος Γκοκ φημίζεται για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο εξερευνά το φάσμα της ανθρώπινης κίνησης, αναλύοντας λεπτομερώς τα ξεχωριστά συστατικά στοιχεία κάθε χειρονομίας.

Τα έργα του χαρακτηρίζονται από βαθιά περισυλλογή και έντονα συναισθήματα, καθώς ανιχνεύουν τη λειτουργία της ανθρώπινης ψυχής, συμπεριλαμβανομένης και της δικής του. «Η αισθητική μου προέρχεται από την άγνοια. Δηλαδή, δεν είχα χορέψει πολλά έργα από άλλους χορογράφους όταν άρχισα να χορογραφώ ο ίδιος, οπότε η γλώσσα της κίνησής μου αναπτύχθηκε ανεξάρτητα. Τα βήματα και το στυλ μου είναι απολύτως δικά μου.

Πολλοί άνθρωποι με εμπνέουν και συνεχίζουν να με εμπνέουν πάντως», απαντά χωρίς να κομπάζει. Είναι ο ιδανικός συνομιλητής – ακόμη και οι απαντήσεις του έχουν κάτι λυρικό και συγκεκριμένο, όπως και οι περίτεχνες παραστάσεις που στήνει. Η χορογραφία του συχνά εξερευνά σύνθετα συναισθήματα και θέματα.

Ποια είναι η διαδικασία για την ανάπτυξη της ιδέας και της αφήγησης ενός νέου έργου; «Σπάνια έχω συγκεκριμένο σχέδιο. Δεν κάθομαι ποτέ κάπου με ένα στυλό κι ένα χαρτί για να σχεδιάσω μια παράσταση. Μπορεί να υπάρχει κάποιο μουσικό πλαίσιο ή μικρές σημειώσεις, αλλά κατά τη διάρκεια της δημιουργίας ένα έργο αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα, φυσικά με τους χορευτές στο στούντιο». Μακριά από διακρίσεις και όρια, συνεργάζεται συνεχώς με ομάδες και καλλιτέχνες απ’ όλο και σε όλο τον κόσμο.

«Το μέρος όπου δημιουργείται μια παράσταση έχει μεγάλη σημασία. Κάθε πόλη, οι άνθρωποί της, το στούντιο όπου δουλεύουμε, όλα αυτά επηρεάζουν και συνθέτουν ένα μέρος του έργου, αλλά πώς ακριβώς, δεν ξέρω. Πρώτα, πάντως, επιλέγω τη μουσική που μου αρέσει και που πραγματικά σημαίνει κάτι για μένα. Αλλά μερικές φορές δουλεύω και με μουσική που θα μου προτείνει κάποιος, είμαι ανοιχτός σ’ αυτό το κομμάτι. Η μουσική στον χορό είναι ένα χέρι που τείνουμε προς το κοινό για να μας ακολουθήσει και να κρύψει τη μοναξιά των χορευτών», λέει ο παγκοσμίως διάσημος δημιουργός που απλώς επιμένει να παραμένει ο εαυτός του.

«Καθένα από τα βήματα που σχεδιάζω στον χορό είναι μια πρόκληση. Μια ολόκληρη παράσταση είναι χιλιάδες προκλήσεις. Εύχομαι οι άνθρωποι να κατανοούσαν περισσότερο πόσο δύσκολο είναι να δημιουργήσεις ένα χορευτικό έργο».