Γιώργος Τσούμας: Η Ελλάδα άλλαξε όταν το πάθος της αλλαγής, το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση | in.gr

Για την αλλαγή παραδείγματος που πρέπει να υπάρξει στην πολιτική, τις συνεργασίες, το διαγενεακό χάσμα και τη σοσιαλδημοκρατία μιλά ο Γιώργος Τσούμας, ο νεότερος υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Διεκδικεί «να πολιτεύεται με ειλικρίνεια και χωρίς να αλλάξει το στυλ και τον τρόπο του».

​

Είναι μόλις 31 ετών, επιχειρηματίας στο χώρο της εστίασης και του τουρισμού κι αυτή είναι η πρώτη του εκλογική μάχη. Αλλά στο ΠΑΣΟΚ έχει ήδη μακρά προϋπηρεσία, από τα 17 του, «πολλά και δύσκολα χρόνια», (όπως λέει γελώντας) ενώ εκπροσωπεί την Ελλάδα και στην Διεθνή Ένωση Σοσιαλιστικών Νεολαιών. Ο Γιώργος Τσούμας, παρόλα αυτά, δηλώνει στο in ότι συμμετέχει στη δημοκρατική διαδικασία με πολλούς προβληματισμούς, κούραση αλλά και κέφι γιατί «αν η πολιτική αν δεν έχει γούστο, αν δεν έχει πάθος, καταντά μια διαδικασία βαρετή η οποία δεν αφορά κανέναν».

«Η Ελλάδα άλλαξε όταν το πάθος της αλλαγής έγινε κυβέρνηση και αυτό προσπαθούμε να το ξανακάνουμε», λέει για το ΠΑΣΟΚ, επιμένοντας ότι πρέπει η νεα γενιά να θυμάται ότι δεν υπήρξε χωρίς την προηγούμενη αλλά και η προηγούμενη πρέπει να πάψει «να δανείζεται από το μέλλον».

Εμφανίζεται ιδιαίτερα προβληματισμένος από την επικράτηση του ατομισμού, από την έλλειψη πραγματικού πολιτικού διαλόγου εν όψει ευρωεκλογών και από τα «εύκολα» μηνύματα με τα οποία η Ακροδεξιά προσελκύει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους της Ευρώπης. Θεωρεί, λοιπόν, πως, όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις να παλέψουν να περάσουν το μήνυμα πως τα λαϊκά συμφέροντα είναι ταυτισμένα με τη δημοκρατία κι όχι με τον αυταρχισμό.

Τον απασχολεί πολύ, άρα, ο τρόπος που επικοινωνούνται τα πολιτικά μηνύματα, ειδικότερα στην εποχή των ψηφιακών μέσων – τα οποία εννοείται ότι χρησιμοποιεί και ο ίδιος όπως όλοι οι συνομήλικοι του. Εκτιμά ότι με την ταχύτητα των νέων μέσων «ο καθένας κοστολογεί διαφορετικά πλέον τον χρόνο του» και μπορεί να ενημερώνεται για την πολιτική μόνο από ένα βίντεο 30 δευτερολέπτων ημερησίως. Όταν χρησιμοποιούνται, λοιπόν, αυτά τα μέσα για να προβάλλονται μόνο επικοινωνιακά τεχνάσματα «εντείνει το πρόβλημα της απρόσωπης και απολιτικής αντιπαράθεσης». Αν κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, λέει χαρακτηριστικά, «και ρωτήσουμε πόσοι ξέρουν τη Φάρλι και πόσοι ξέρουν τον Πίνατ, είναι μάλλον πολύ περισσότεροι από όσοι ξέρουν τι προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την Ευρώπη, για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το μέλλον της. Και αντιστοίχως, ο Στέφανος Κασσελάκης».

Πέραν των θεμάτων που αφορούν το βιοτικό επίπεδο άμεσα, εντοπίζει πως οι νεότεροι ανησυχούν πολύ περισσότερο για το περιβάλλον και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Και θεωρεί πως το ΠΑΣΟΚ δικαιώθηκε για την ατζέντα της «Πράσινης Ανάπτυξης» που τώρα πρέπει να επεκταθεί με την εξασφάλιση της ενεργειακής δημοκρατίας.

Θα ήθελε, όμως, και οι νέοι να ξέρουν περισσότερα για την Ευρώπη προκειμένου να απαιτούν αποτελεσματικότερες πολιτικές από αυτή. Γι’ αυτό το λόγο πιστεύει πολύ στην πρόταση της νεολαίας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (που μετέχει κι ο ίδιος στο προεδρείο της) για την εισαγωγή κοινού ευρωπαϊκού μαθήματος σε όλα τα σχολεία των κρατών-μελών της ΕΕ, προκειμένου να καλλιεργείται στους μελλοντικούς πολίτες της η κουλτούρα της ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Θετικό το αποτύπωμα του ΠΑΣΟΚ από το 1981, έχουν διαστρεβλώσει τα άλλα κόμματα την προσφορά του

Για το μειωμένο ενδιαφέρον για τις ευρωεκλογές: Άλλη μία αποτυχία του συστήματος

«Νομίζω είναι ακόμα μια αποτυχία του πολιτικού συστήματος. Γιατί αν συγκρίνουμε τα ποσοστά συμμετοχής στις ευρωεκλογές σε άλλα κράτη-μέλη σε σχέση με τα δικά μας νομίζω ότι θα απογοητευτούμε οικτρά. Για παράδειγμα, στις σκανδιναβικές χώρες που ο σκεπτικισμός είναι ακόμα πιο ισχυρός, οι πολίτες συμμετέχουν, εκφράζονται και διαμορφώνουν τις τις πολιτικές ισορροπίες της χώρες τους μέσα από αυτή τη διαδικασία» απαντά.

«Εκτιμώ – και αυτό είναι προσωπική εκτίμηση – ότι υπάρχει ένα σοβαρό έλλειμμα στην ελληνική κοινωνία ως προς τη διαδικασία η οποία λαμβάνει χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο ως προς τα όργανα πολιτικής της ΕΕ».

Για τη δυνατότητα άσκησης πολιτικής μέσα από τα όργανα της ΕΕ: Απόδειξη η οδηγία για τα εργασιακά δικαιώματα στους ντελίβερι

Απάντησε με το εξής παράδειγμα: «Ο υποψήφιος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Νίκολας Σμιτ, πάλευε επί ένα εξάμηνο, σε συνεργασία με τις δυνάμεις του προοδευτικού μετώπου εντός του Ευρωκοινοβουλίου, να περάσει μια οδηγία η οποία θα άλλαζε το εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων στις ψηφιακές πλατφόρμες, που ονομάζονταν έτσι όπως το γνωρίζετε, τα λεγόμενα “bullshit jobs”. Που είναι οι άνθρωποι που καθημερινά συναντάμε γύρω μας, μας φέρνουν τα πράγματα σπίτι μας, κυκλοφορούν χωρίς καμία ασφάλεια στους δρόμους.

Η πλειοψηφία τους ανήκουν στην κατηγορία των ντελίβερι και του διαμετακομιστικού εμπορίου. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι που είναι χιλιάδες στη χώρα, πάνω από 20.000 και χιλιάδες χιλιάδες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα από την πρωτοβουλία που πήρε ο Νίκολας Σμιτ, αποκτούν για πρώτη φορά εργασιακά δικαιώματα μέσω αυτής της οδηγίας, η οποία αναγκαστικά θα ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονταν αυτή τη στιγμή στο έλεος της εργασιακής ανασφάλειας, αποκτούν πλήρη εργασιακά δικαιώματα, αποκτούν πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και αποκτούν έτσι μια υπόσταση σε ένα ελληνικό κράτος, το οποίο πολλές φορές τους αντιμετωπίζει ως εκτός των τειχών. Αυτά είναι ένα ζωντανό παράδειγμα παραγωγής πολιτικής που βελτιώνει τις ζωές των ανθρώπων».

Για το χθες και το σήμερα του ΠΑΣΟΚ: Η γενιά μου οφείλει να μάθει και να ενημερωθεί

«Η γιαγιά μου είναι μια αγρότισσα γεννηθείσα τη δεκαετία του ‘40, από εκεί που ξεκίνησε από μια ορεινή περιοχή της Ναυπακτίας χωρίς να έχει παπούτσια για να πάει στην πόλη, σήμερα έχει την αξιοπρέπεια μιας σύνταξης. Η οποία, καλώς κακώς, είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής πολιτικής και της ασφαλιστικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Ξέρετε, εγώ δεν συμμετέχω στις εκλογές για να εκφράσω μόνο τη γενιά μου. Συμμετέχω στις εκλογές γιατί η γενιά μου οφείλει να μάθει και να ενημερωθεί και για το τι συναντήσαμε ως χώρα στην αυγή της Μεταπολίτευσης, τι παραδώσαμε και τι θέλουμε να ξαναχτίσουμε. Και αυτό νομίζω ότι είναι κάτι πάρα πολύ ουσιαστικό και ταυτόχρονα δύσκολο, αλλά και μια πολύ ωραία αποστολή που την κάνω με πάρα πολλή χαρά».

Για την ενεργειακή δικαιοσύνη: Επιλέξαμε να κάνουμε τα χατίρια στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα

«Ξέρετε, είναι κάτι πάρα πολύ απλό που δυσκολευόμαστε πολλές φορές να το καταλάβουμε. Κι αντίστοιχα δυσκολεύονται να το επικοινωνήσουν και οι πολιτικοί μας, γιατί μάλλον το καρτέλ και το μονοπώλιο των ενεργειακών συμφερόντων δεν τους το επιτρέπει.

Γιατί θα ήταν πάρα πολύ εύκολο, ξέρετε, να ενσωματώσουμε απόλυτα όλες εκείνες τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιτρέπουν τη δημιουργία ενεργειακών κοινοτήτων είτε από κατοίκους, είτε από συνεταιρισμούς, είτε από εταιρείες, μικροεπιχειρήσεις. Οι οποίες θα επέτρεπαν τη μείωση του κόστους παραγωγής και ταυτόχρονα, αν τους δίναμε προτεραιότητα σύνδεσης στο δίκτυο κι αν αναβαθμίζαμε το δίκτυο μέσα από την ευκαιρία του Ταμείου Ανάκαμψης – που ήταν ακόμη μια ευκαιρία που πέρασε σαν τα τρένα που περνούν…Λοιπόν, αντί να κάνουμε αυτό, επιλέξαμε να κάνουμε πάλι τα χατίρια και να παραδώσουμε την παραγωγή και την αγορά ενέργειας πάλι στις μεγάλες εταιρείες και στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα».

Βρίσκουν καταφύγιο στην ακροδεξιά οι άνθρωποι που νιώθουν ότι εγκαταλείφθηκαν από τις κυρίαρχες δυνάμεις

Για την έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς: Επικράτησε η κουλτούρα ότι είμαστε μόνοι μας σε αυτή την κοινωνία

«Έστω ότι είσαι γυναίκα και ζητάς απεγνωσμένα βοήθεια επανειλημμένως από μια κρατική αρχή και επισκέπτεσαι αυτή την κρατική αρχή και αναφέρεις τον κίνδυνο της ζωής σου. Κι αυτή η κρατική αρχή αδιαφορεί και βρίσκεσαι σκοτωμένη και δολοφονημένη έξω από αυτή την κρατική αρχή. Κι αυτό το συμβάν αναπαράγεται και αναδεικνύει το ότι το κράτος εκείνη τη στιγμή τα έκανε όλα λάθος, ενώ ο πολίτης τα έκανε όλα σωστά. Αυτό δεν είναι ένα στοιχείο το οποίο αντανακλά στην εμπιστοσύνη;

…Έχει κυριαρχήσει η άποψη των νοικοκυραίων ότι γίνονται τα πάντα δίπλα μας και εμείς κατεβάζουμε το κεφάλι. Αυτό λοιπόν το κατέβασμα του κεφαλιού, είναι μια αντίληψη η οποία έχει να κάνει με τον ατομικό δρόμο και με την επικράτηση της κουλτούρας ότι είμαστε μόνοι μας σε αυτή την κοινωνία και ότι πρέπει να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας».

Για τις συνεργασίες και την αξία της συναίνεσης: Να κατανοήσουμε τη δύναμη της ομάδας

«Ξέρετε, είμαι επιχειρηματίας και δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιο νομικό πρόσωπο στο οποίο να είμαι μόνος μου. Σας το λέω γιατί συνδέεται απόλυτα και με την αλλαγή παραδείγματος, που αναφέρω. Δημιουργούμε συνεταιρισμούς γιατί κατανοούμε τη δύναμη της ομάδας. Η συνεργασία είναι πολύ πιο ισχυρή από την αντίστοιχη ατομικότητα κι αυτό διαπερνά κάθετα κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας και της ζωή μας, τουλάχιστον στο επίπεδο της πολιτικής. Αν κατορθώναμε και σαν πολιτικό σύστημα να συμφωνούσαμε για κάποια βασικά πράγματα και να καθόμασταν σε ένα τραπέζι διαλόγου λίγο απαλλαγμένοι από ιδεοληψίες και παρελθοντικά σύνδρομα, ίσως θα μπορούσε αυτό να ήταν και ένα μήνυμα για την κοινωνία. Δεν ξέρω αν θα ήταν πολύ ισχυρό θα ήταν τουλάχιστον ένα μήνυμα».

Για τη μάχη απέναντι στην ακροδεξιά απειλή: Να δημιουργήσουμε συνθήκες για να επιστρέψουν στη Δημοκρατία όσοι πήγαν στην ακροδεξιά

«Εμείς ως προοδευτικοί, ως δημοκράτες, ως άνθρωποι που πιστεύουμε στην αριστερά, στη συνεργασία, πιστεύουμε στον σοσιαλισμό και στη δόμηση μιας διαφορετικής κοινωνίας που θα είναι απαλλαγμένη από ατομισμούς και απ’ το κυνήγι του οικονομικού συμφέροντος…Πρέπει να προβάλουμε την κατάκτηση της δημοκρατίας ως απάντηση σε αυτή την συμπεριφορά και σε αυτή τη ροπή που υπάρχει αποδεδειγμένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι πολύ πιο δύσκολος ο πολλαπλασιασμός αυτού του μηνύματος, ότι για να υπερασπιστείς τα συμφέροντα σου πρέπει να έχεις δημοκρατία. Γιατί, αν ενισχύσεις αυτού του τύπου τα απολυταρχικά καθεστώτα και τις απολυταρχικές λογικές, στο τέλος θα είσαι όμηρος κι αιχμάλωτος της δικής σου έμπνευσης…Νομίζω ότι αυτούς τους ανθρώπους μπορούμε να τους κερδίσουμε ξανά, να τους εντάξουμε ξανά στη δημοκρατική διαδικασία».

Για το αν θα υπάρξει σύγκλιση των προοδευτικών κομμάτων στην Ελλάδα: Αποπροσανατολισμός, απέχω συνειδητά από την κουβέντα 

«Αυτές οι κουβέντες νιώθω ότι συμβάλλουν σε αυτό το οποίο πολεμώ που είναι ο αποπροσανατολισμός της ελληνικής κοινωνίας στον δρόμο για τις ευρωεκλογές. Γιατί μια τυχόν επικράτηση της ΝΔ όλες αυτές τις συζητήσεις περί συνεργασίας του προοδευτικού χώρου θα τις ρίξει στις ελληνικές καλένδες.

Εμένα αυτή τη στιγμή αυτό που με νοιάζει είναι κι αυτό για το οποίο δουλεύω και νομίζω ότι και όλοι οι συνυποψήφιοι μου δουλεύουν είναι, όχι το πώς θα αντιπαρατεθούμε με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το πώς θα δημιουργήσουμε αυτές τις πολιτικές οι οποίες θα λύσουν τα προβλήματα των Ελλήνων πολιτών.

Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας έχει προοδευτικά χαρακτηριστικά. Ταυτόχρονα όμως, αυτή η πλειοψηφία έχει επιλέξει να απέχει, συνειδητά μάλιστα, από την συμμετοχή στη δημοκρατική διαδικασία κι από την επιλογή των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται σε αυτό το φάσμα.

Οπότε, για μένα προέχει η παραγωγή πολιτικής ή η παραγωγή ενός ιδεολογικού μανδύα, ενός ιδεολογικού χάρτη που θα οδηγήσει σε ισχυρές κοινωνικές διεργασίες και σε ισχυρές κοινωνικές πλειοψηφίες. Οι οποίες θα ξαναεκφραστούν πλειοψηφικά για να νικήσουν τη συντηρητική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη».

Για τα κλισέ της εικόνας των πολιτικών: Πιστεύω στη διαφορετικότητα, στην αυθεντικότητα, στην ειλικρίνεια

«Έχω μια διεθνή παρουσία, εκπροσωπώ τη χώρα στη Διεθνή Σοσιαλιστική, σε ένα δίκτυο 138 οργανώσεων για την ειρήνη και τη δημοκρατία. Ποτέ κανείς δεν μου σχολίασε ούτε τα ρούχα μου, ούτε τα μαλλιά μου, ούτε τα γένια μου, ούτε τα δαχτυλίδια μου. Το μόνο το οποίο έχει σχολιαστεί σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο είναι τα πράγματα που λέω. Συνήθως έχουν σχολιαστεί με θετικό αποτύπωμα. Οπότε είναι κι ένα στοιχείο το οποίο πρέπει να βάλουμε στο πολιτικό μας σύστημα. Εγώ πιστεύω στη διαφορετικότητα, πιστεύω στην αυθεντικότητα, πιστεύω στην ειλικρίνεια και καλώ όλους τους ανθρώπους που έχουν βιώσει την κατακραυγή να μην το βάλουν κάτω και να πολιτευτούν με τον τρόπο που γουστάρουν».