Η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ελλάδα
Αφήνοντας κατά μέρος τις υπερβολές, τις απλουστευτικές κρίσεις και, φυσικά, τα σεξιστικά σχόλια που ακούστηκαν για την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, τη νέα πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα, οι γνώστες των ελληνοαμερικανικών σχέσεων αντιλαμβάνονται ότι το ουσιώδες σε αυτό το καίριο πόστο είναι η ικανότητα του εκάστοτε ενοίκου της πρεσβείας να εισακούεται στα κέντρα λήψης αποφάσεων […]
Αφήνοντας κατά μέρος τις υπερβολές, τις απλουστευτικές κρίσεις και, φυσικά, τα σεξιστικά σχόλια που ακούστηκαν για την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, τη νέα πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα, οι γνώστες των ελληνοαμερικανικών σχέσεων αντιλαμβάνονται ότι το ουσιώδες σε αυτό το καίριο πόστο είναι η ικανότητα του εκάστοτε ενοίκου της πρεσβείας να εισακούεται στα κέντρα λήψης αποφάσεων της Ουάσιγκτον.
Είναι αλήθεια πως, δεδο-μένου ότι η κ. Γκίλφοϊλ δεν προέρχεται από τη γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ενδέχεται να μη διαθέτει την ίδια επιρροή στη χάραξη της περιφερειακής πολιτικής σε σύγκριση με πρέσβεις που έχουν μακρά εμπειρία και διατηρούν προσωπικούς δεσμούς με συναδέλφους στην Ουάσιγκτον που διαδραματίζουν άμεσο ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της πολιτικής.
Ωστόσο, αυτή η οπτική αποτυπώνει μόνο μέρος της πραγματικότητας και μάλιστα παραπλανητικό, καθώς η κ. Γκίλφοϊλ, ούσα ένθερμη υποστηρίκτρια του κ. Τραμπ με δημόσια παρουσία, αλλά και ως άνθρωπος με προσωπικούς δεσμούς με την οικογένειά του, θα έχει άμεση πρόσβαση στον ίδιο τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο, γεγονός που γεννάει ευκαιρίες.
Από αυτή την άποψη αναμένει κανείς πως θα είναι δραστήρια και αποτελεσματική στην προώθηση του διμερούς εμπορίου και των αμερικανικών επενδύσεων στην Ελλάδα, όπως η ίδια σημείωσε πρόσφατα, δηλώνοντας ότι στοχεύει να επικεντρωθεί σε «μια ατζέντα που θα εστιάζει στην καινοτομία, στην ενεργειακή ασφάλεια και την ισχυρή οικονομική ανάπτυξη».
Για την Ελλάδα όμως υπάρχει μια άλλη, εξαιρετικά σημαντική, διάσταση, αυτή της υπαρξιακής απειλής που προέρχεται από τον εξ ανατολών γείτονα. Συνεπώς, αναμένουμε από τη νέα πρέσβειρα να αξιοποιήσει τις γνωριμίες και τις προσβάσεις της όχι μόνο για την προώθηση της οικονομικής συνεργασίας και των επενδύσεων, που προφανώς είναι σημαντικές πτυχές και ο ενεργός ρόλος της σ’ αυτό το πεδίο αναγκαίος και ευπρόσδεκτος, αλλά και για να εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα –η οποία, εκτός από κοιτίδα της δημοκρατίας είναι και αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ σε μια νευραλγική, αλλά ταυτόχρονα εύθραυστη περιοχή– θα τύχει επαρκούς προστασίας και στήριξης από τον υπερατλαντικό σύμμαχό της, ώστε να διατηρήσει τον σταθεροποιητικό ρόλο της στη νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι κατανοητό ότι οι διπλωμάτες καριέρας δεν είναι ενθουσιασμένοι όταν τίθενται υπό την καθοδήγηση πολιτικά διορισμένων πρέσβεων, ανεξαρτήτως κόμματος.
Αναγνωρίζουν, ωστόσο, τα πλεονεκτήματα που συνεπάγεται για την πρεσβεία στην οποία υπηρετούν η παρουσία στην ηγεσία της αποστολής κάποιου με άμεση πρόσβαση στον Λευκό Οίκο, εφόσον φυσικά και ο τελευταίος κατά την άσκηση των καθηκόντων του λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις γνώσεις και την εμπειρία τους.
Από την πλευρά της, η Ελλάδα προσβλέπει σε μια στενή συνεργασία με τη νέα πρέσβειρα, η οποία θα προάγει τους πολλούς κοινούς στόχους, αλλά ταυτόχρονα θα αντιμετωπίζει με σεβασμό και κατανόηση και τα σημεία όπου οι δύο σύμμαχοι ενδέχεται να διαφωνούν.