«Η πολιτική αυτή κατέρρευσεμέσα σε 24 ώρες» λέει ο Albaneseγια το πυρηνικό σχέδιο του Dutton
Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Anthony Albanese, λέει ότι η πολιτική του Συνασπισμού για την πυρηνική ενέργεια κατέρρευσε “μέσα σε 24 ώρες”, αλλά ο Peter Dutton δήλωσε ότι οι λεπτομέρειες σχετικά …
Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Anthony Albanese, λέει ότι η πολιτική του Συνασπισμού για την πυρηνική ενέργεια κατέρρευσε “μέσα σε 24 ώρες”, αλλά ο Peter Dutton δήλωσε ότι οι λεπτομέρειες σχετικά με το κόστος και τις πρακτικές λεπτομέρειες θα δοθούν στη δημοσιότητα “σταδιακά”.
Την περασμένη Τετάρτη, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης ανακοίνωσε τις πρώτες λεπτομέρειες της πολυαναμενόμενης πυρηνικής πολιτικής του, κατονομάζοντας επτά τοποθεσίες σε όλη την Αυστραλία στις οποίες θα κατασκευαστούν πυρηνικοί αντιδραστήρες ιδιοκτησίας της Κοινοπολιτείας – Liddell και Mt Piper στη NSW, Tarong και Callide στο Queensland, Loy Yang στη Victoria, Port Augusta στη Νότια Αυστραλία και Muja στη Δυτική Αυστραλία.
Ο κ. Dutton υποσχέθηκε ότι ο πρώτος από αυτούς θα λειτουργήσει μέχρι το 2035, ενώ όλοι θα έχουν τεθεί σε λειτουργία μέχρι το 2050.
Αλλά τα ερωτήματα σχετικά με το πόσο θα κοστίσει το έργο, πότε οι Αυστραλοί θα μπορούσαν να δουν απόδοση της επένδυσης, τους τύπους των αντιδραστήρων που θα χρησιμοποιηθούν και κατά πόσον αυτό το χρονοδιάγραμμα είναι βιώσιμο, παραμένουν.
Ο κ. Dutton δήλωσε την Πέμπτη ότι ο Συνασπισμός “σκόπιμα” δεν δημοσιοποίησε όλες τις πληροφορίες εκ των προτέρων.
“Θέλουμε τις πληροφορίες να βγαίνουν σταδιακά στην επιφάνεια, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς προτείνουμε”, δήλωσε ο κ. Dutton στο ABC News.
Ωστόσο, ο Anthony Albanese προέβλεψε ότι οι λεπτομέρειες “δεν θα είναι διαθέσιμες” πριν οι Αυστραλοί προσέλθουν στις επόμενες κάλπες, προειδοποιώντας τους ψηφοφόρους να μην υποκύψουν στη στάση “εμπιστευτείτε τον Συνασπισμό”.
Κατηγόρησε επίσης την πολιτική αυτή ως “φαντασίωση”, λέγοντας ότι ο Συνασπισμός προσπαθεί να “μεταγγίσει ραδιενέργεια” στην αυστραλιανή οικονομία.
“Σαν να λέμε η Χιονάτη και οι επτά νάνοι … αυτό είναι ο Πίτερ Ντάτον και οι επτά πυρηνικοί αντιδραστήρες. Είναι απλώς παράλογο, να γίνεται μια τόσο μεγάλη προετοιμασία για μια ανακοίνωση και μετά να λέμε ότι δεν θα σας δώσουμε τις λεπτομέρειες”, δήλωσε ο ίδιος.
“Δεν υπάρχει καμία κοστολόγηση. Δεν υπάρχει κανένα σοβαρό χρονοδιάγραμμα. Δεν υπάρχει καμία αναλογία για το πόσο η πυρηνική ενέργεια θα αποτελεί μέρος του ενεργειακού μας συστήματος. Δεν υπάρχουν λεπτομέρειες σχετικά με τον τύπο του αντιδραστήρα που θα κατασκευάσουν. Η πολιτική αυτή κατέρρευσε μέσα σε 24 ώρες”, συνέχισε.
Ο κ. Albanese δήλωσε ότι η μεγαλύτερη ανησυχία του είναι ότι η πολιτική αυτή αποτελεί συνταγή για “υψηλότερο κόστος”, παρά το γεγονός ότι ο Συνασπισμός δήλωσε ότι η πυρηνική ενέργεια θα κοστίσει “ένα κλάσμα” των δαπανών των Εργατικών για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και θα οδηγήσει σε φθηνότερους λογαριασμούς ρεύματος.
ΙΔΙΟΦΥΕΣ ΣΧΕΔΙΟ
Ή ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;
Ο Peter Dutton έχει παραβιάσει κάθε κανόνα όταν πρόκειται για την παρουσίαση μιας κάποιας “ριζοσπαστικής” πολιτικής ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, παίζοντας με τις πιθανότητες επιτυχίας του κόμματός του στις επόμενες εκλογές με όπλο την πυρηνική πολιτική.
Αν τα καταφέρει και πείσει αρκετούς ψηφοφόρους ότι το σχέδιό του για ένα αυστραλιανό πυρηνικό μέλλον είναι εφικτό και προτιμότερο, θα είναι η πιο ανορθόδοξη προσέγγιση που έχουμε δει από ηγέτη της αντιπολίτευσης τις τελευταίες δεκαετίες. Θα ανανεώσει την αντίληψή μας για το πώς λειτουργεί η σύγχρονη πολιτική και θα αναδιαμορφώσει την Αυστραλία.
Ο Dutton μόλις έθεσε έναν στόχο, για τον οποίο οι περισσότεροι πολιτειακοί, αλλά και ομοσπονδιακοί συνάδελφοί του ξύνουν το κεφάλι τους προσπαθώντας να καταλάβουν ποια είναι η ευρύτερη στρατηγική. Είναι ένα ιδιοφυές σχέδιο ή μια πολιτική αυτοκαταστροφή;
ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ;
Εδώ και μήνες, οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν γιατί καθυστερούσε η ανακοίνωση της πυρηνικής πολιτικής του Φιλελεύθερου Κόμματος. Ανώτερα στελέχη του Συνασπισμού έλεγαν ότι η αντιπολίτευση έκανε μια πιο ολοκληρωμένη δουλειά ώστε να παραδώσει μια τέτοια πολιτική που θα μπορούσε να αντέξει στις διαρκείς επιθέσεις των Εργατικών.
Ωστόσο, όταν ο Dutton και τα ανώτερα στελέχη του κόμματός του εμφανίστηκαν ενώπιον των Mέσων Eνημέρωσης, παρέθεσαν μια πολιτική με πολλά αναπάντητα ερωτήματα – συμπεριλαμβανομένου, κυρίως, του πραγματικού κόστους της πυρηνικής ανάπτυξης που πρότειναν.
Ο Συνασπισμός λέει ότι θα αποκαλύψει το κόστος στην πορεία. Αλλά το να αφήνει αναπάντητη μια τόσο κρίσιμη λεπτομέρεια, όταν ολόκληρη η συζήτηση επικεντρώνεται γύρω από το κόστος της ενέργειας, αφήνει την πολιτική ευάλωτη και αδύνατο να αξιολογηθεί κριτικά.
ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ;
Με διάφορα τερτίπια και εικασίες για περισσότερο από δύο χρόνια, ο Peter Dutton αποκάλυψε επιτέλους την πολιτική του για την πυρηνική ενέργεια.
Είναι εκπληκτικό και ανήκουστο για ένα κυρίαρχο πολιτικό κόμμα να προτείνει ένα τόσο σημαντικό και συνεπές σχέδιο πολιτικής χωρίς να συνοδεύεται από αριθμούς.
Ανώτερο στέλεχος των Φιλελευθέρων είπε ότι η καθυστέρηση στη δημοσιοποίηση των αριθμών έγινε για να στερήσει από τους Εργατικούς τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν την οικονομική βάση της πολιτικής αυτής.
Ο Tony Barry, διευθυντής του οργανισμού πολιτικών ερευνών RedBridge Research και πρώην στρατηγικός σύμβουλος του Φιλελεύθερου Κόμματος, λέει ότι ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώθηκε η εν λόγω πολιτική καθιστά τον Συνασπισμό ευάλωτο σε ποικίλες επικρίσεις.
ΕΜΠΟΔΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ ΥΠΕΡΠΗΔΗΘΟΥΝ
Μεταξύ των πολλών εμποδίων που πρέπει να υπερπηδήσει ο Συνασπισμός πριν δυνηθεί καν να αναπτύξει μια πυρηνική εγκατάσταση, θα είναι οι πρωθυπουργοί των Πολιτειών και Περιοχών, οι οποίοι έχουν ήδη ταχθεί ενάντια στο εν λόγω σχέδιο για τη δημιουργία πυρηνικών σταθμών σε επτά τοποθεσίες σε ολόκληρη τη χώρα.
Από την πλευρά του, ο Peter Dutton λέει ότι οι ανησυχίες των Πολιτειών είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν, λέγοντας ότι η ανάλογη εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι έχουμε δει τους πολιτειακούς πρωθυπουργούς στο παρελθόν να διαπραγματεύονται με την Κοινοπολιτεία, αντιμετωπίζοντας καίρια ζητήματα.
Ωστόσο, μια κυβέρνηση Συνασπισμού θα πρέπει να πείσει το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο -και τη Γερουσία- να άρει τους περιορισμούς στην πυρηνική ενέργεια και να βρει λύση για τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων. Θα πρέπει επίσης να δημιουργήσει ένα πυρηνικό εργατικό δυναμικό από το μηδέν.
Το σχέδιο του Peter Dutton για την πυρηνική ενέργεια είναι ένα από τα πιο ριψοκίνδυνα τεχνάσματα της αντιπολίτευσης εδώ και δεκαετίες. Πιστεύει μεν ότι η πυρηνική ενέργεια είναι η απάντηση στα ενεργειακά προβλήματα της Αυστραλίας, αλλά μένει να δούμε αν οι λεπτομέρειες θα δικαιώσουν την πεποίθησή του.
ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ;
Θα ήταν μια μεγάλη απομάκρυνση από τον συνήθη τρόπο με τον οποίο η Αυστραλία δραστηριοποιείται επιχειρηματικά.
Και υπάρχει και το ζήτημα του εάν οι τοπικές κοινωνίες συμφωνήσουν και παράσχουν υποστήριξη στην κατασκευή πυρηνικών εγκαταστάσεων στις γειτονιές τους.
Ο Συνασπισμός λέει ότι οι δημοσκοπήσεις σε ορισμένες από αυτές τις Έδρες δείχνουν ότι υπάρχει υποστήριξη – ακόμη και αν αυτή είναι μικρή. Μια δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε από το Ινστιτούτο Lowy νωρίτερα αυτό το μήνα σε δείγμα 2.000 ψηφοφόρων, έδειξε ότι το 61% υποστηρίζει την ένταξη της πυρηνικής παραγωγής στην ενεργειακή πολιτική της χώρας.
Η κοινή γνώμη απέναντι στην πυρηνική ενέργεια στην Αυστραλία έχει μετατοπιστεί με την πάροδο του χρόνου. Μια σημαντική μειοψηφία (37%) αντιτίθεται “κάπως” ή “έντονα”, αλλά εκείνοι που “υποστηρίζουν σθεναρά” την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας (27%) υπερτερούν εκείνων που “αντιτίθενται σθεναρά” (17%).
Όμως, στο ζήτημα του δικαιώματος των τοπικών κοινωνιών να προβάλλουν αντιρρήσεις, οι Εθνικοί ήρθαν σε διάσταση.
Ο ηγέτης του Εθνικού Κόμματος, David Littleproud, διαφώνησε με την υπαρχηγό του, Perin Davey, η οποία δήλωσε ότι “αν μια κοινότητα είναι απολύτως ανένδοτη, τότε δεν θα προχωρήσουμε”. Αλλά ο ηγέτης των Εθνικών δήλωσε αργότερα ότι ο ισχυρισμός της Davey “δεν είναι σωστός”.
ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Μέρος του κινήτρου για αυτή τη μαζική στροφή προς το κλίμα είναι η αντίθεση στην ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Δεδομένης της διαμάχης για τις σχετικές εγκαταστάσεις και την εξάπλωσή τους με βάση το ότι ορισμένες κοινότητες δεν τις θέλουν, φαίνεται υπερβολικό ότι άλλες κοινότητες θα πιέζονταν να δεχτούν την πυρηνική ενέργεια.
Ο Συνασπισμός ίσως έχει δίκιο όταν παρατηρεί κάποια αμφισβήτηση του ρυθμού και του κόστους της επέκτασης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά είναι μεγάλο άλμα το να πηγαίνει κανείς από την ανίχνευση της όποιας υποστήριξης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην υπόθεση ότι θα υπάρξει πλήρης υποστήριξη της πυρηνικής ενέργειας στην κοινότητα. Αν δεχτούμε ότι η αντίθεση της κοινότητας στην ιδέα της πυρηνικής ενέργειας αμβλύνεται -αν και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τη διάρκειά της- τότε η όλη ουσία μετατοπίζεται στο κόστος.
Θα μπορέσει ο Συνασπισμός να πείσει το κοινό ότι η πυρηνική ενέργεια θα του προσφέρει πραγματικά φθηνότερους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος; Σε αυτό το καίριο ερώτημα, τα στοιχεία δεν έχουν παρασχεθεί.