Η βραδιά που έψαχνε η Ελλάδα | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Υστερα από πολλές δεκαετίες… περιπλανήσεων, μια ελληνική ομάδα διεκδικεί ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο.

​

Οταν πριν από λίγα χρόνια η UEFA ανακοίνωνε τη δημιουργία του Conference League, το οποίο μπήκε τελικά στη ζωή μας το 2021, αρκετοί ήταν εκείνοι που υποστήριξαν ότι η συγκεκριμένη διοργάνωση ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ελληνικών ομάδων. Με την ψαλίδα στο Champions League να ανοίγει πλέον κατά πολύ, ανεβάζοντας παράλληλα και τον πήχυ δυσκολίας στο Europa League, το μικρότερο «παιδί» της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας έδειχνε να είναι το γήπεδο όπου οι ομάδες της χώρας μας θα μπορούσαν να… παίξουν μπάλα. Η επιβεβαίωση ήρθε σχεδόν αμέσως, όταν στην πρώτη του κιόλας χρονιά ο ΠΑΟΚ έφτασε μέχρι την οκτάδα, όπου αποκλείστηκε από τη Μαρσέιγ, ενώ φέτος το βήμα έγινε άλμα.

Ο Ολυμπιακός την Τετάρτη θα κληθεί κόντρα στη Φιορεντίνα να διεκδικήσει τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας του, και μάλιστα επί ελληνικού εδάφους, αφού ο τελικός φιλοξενείται στην «Opap Arena» στη Νέα Φιλαδέλφεια. Πρόκειται αναμφισβήτητα για τη μεγαλύτερη στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου σε επίπεδο συλλόγων εδώ και πολλές δεκαετίες και μια χρυσή ευκαιρία, ώστε αυτό να αλλάξει επίπεδο.

Οι «ερυθρόλευκοι», αν και προέρχονται από την πρόκριση επί της Αστον Βίλα, που ήταν το φαβορί (σύμφωνα με τις στοιχηματικές εταιρείες και όχι μόνο αυτές) για την κατάκτηση του τροπαίου, παραμένουν απέναντι στους Ιταλούς το αουτσάιντερ.

Ομως, το «τι λένε τα κομπιούτερ και οι αριθμοί» λίαν συντόμως μικρή σημασία θα έχει. Σε αυτή τη μάχη δεν θα παίξουν ρόλο ούτε οι τακτικές ούτε τα σχέδια επί χάρτου των δύο προπονητών, αλλά κυρίως το πόσο έτοιμες θα είναι ψυχολογικά οι δύο ομάδες.

Η πιο μεγάλη στιγμή της ιστορίας του

Πολλές φορές στη δημοσιογραφία έχει χρησιμοποιηθεί το κλισέ «ο πιο σημαντικός αγώνας της ιστορίας της», όταν μια ομάδα βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση.

Για τον Ολυμπιακό όμως η αναμέτρηση της ερχόμενης Τετάρτης με τη Φιορεντίνα, στην «Opap Arena», δεν είναι απλώς μια έκφραση δοσμένη με δόση υπερβολής, αλλά η πραγματικότητα.

Οντως οι «ερυθρόλευκοι» έχουν σε μερικές ημέρες ραντεβού με το πεπρωμένο τους, αφού έφτασαν για πρώτη φορά σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης στα 99 χρόνια του συλλόγου, ενώ έγιναν μόλις η δεύτερη ελληνική ομάδα που το καταφέρνει μετά τον Παναθηναϊκό και τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ το 1971.

Καθοδηγητής σε αυτή την «τρελή» πορεία του Ολυμπιακού μέχρι και τον τελικό της Τετάρτης δεν είναι άλλος από τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ο Βάσκος τεχνικός, ο οποίος πέρυσι πανηγύρισε την κατάκτηση του Europa League με τη Σεβίλη, θέλει να κάνει το back to back σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, αυτή τη φορά με τον «πρωτάρη» Ολυμπιακό.

Πώς όμως μια ομάδα που πριν από μερικούς μήνες ήταν μια ανάσα από τον αποκλεισμό της μετά την ήττα από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ με 4-1 στο «Καραϊσκάκη», έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης;

Σίγουρα ο διακόπτης γύρισε στη ρεβάνς με τους Ισραηλινούς και στον θρίαμβο με 6-1 στο ουδέτερο γήπεδο της Τόπολα στη Σερβία. Εκεί όπου το απίθανο έγινε γεγονός και όλοι στην ομάδα πίστεψαν ότι δεν αποκλείεται αυτή να είναι η ευρωπαϊκή χρονιά τους.

Ο Μεντιλίμπαρ δεν είναι μάγος και, φυσικά, δεν έβγαλε λαγούς από το καπέλο του. Εβγαλε όμως παίκτες από τη ναφθαλίνη, προσέδωσε αγωνιστική ταυτότητα στον Ολυμπιακό, ενώ όποτε χρειάστηκε είχε την τύχη με το μέρος του.

Οσο και αν φαίνεται περίεργο και παρά το γεγονός ότι μπροστά έχουμε ακόμη μερικά 24ωρα για το μεγάλο ραντεβού της Νέας Φιλαδέλφειας, το πώς θα αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός τους «βιόλα» μόνο μυστικό δεν είναι. Το έδειξε άλλωστε στα δύο ματς με την Αστον Βίλα στα ημιτελικά, αλλά και στο δεύτερο ημίχρονο με τη Φενερμπαχτσέ στην Τουρκία, στη φάση των «8». Ο προπονητής των «ερυθρόλευκων» δείχνει να έχει κατασταλάξει στα περισσότερα από τα πρόσωπα της 11άδας, ενώ έχει ήδη εδώ και ημέρες στα χέρια του την ανάλυση των συνεργατών του για τον τρόπο που παίζουν οι Ιταλοί.

Οι δέκα από τους έντεκα σε διάταξη 4-3-3 θα είναι (πλην σοβαρού απροόπτου) οι Τζολάκης, Ρόντινεϊ, Κάρμο, Ρέτσος, Ιμπόρα, Τσικίνιο, Εσε, Ποντένσε, Φορτούνης, Ελ Κααμπί, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή ερωτηματικό θα παραμείνει ο αριστερός μπακ. Αιτία, η δεξιά πλευρά της Φιορεντίνα, που είναι και το δυνατό της σημείο με την παρουσία των Ντοντό, Γκονζάλες και Μέλο.

Δεν αποκλείεται ο Μεντιλίμπαρ θέλοντας να θωρακίσει περισσότερο αμυντικά την ομάδα του να μην προτιμήσει τον Ορτέγκα (έχει να παίξει από το πρώτο ματς με τη Βίλα), αλλά να δώσει φανέλα βασικού στον Κίνι, όπως έκανε και στη ρεβάνς, μια και ο Ισπανός είναι περισσότερο προσηλωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα.

Θέλει να κατακτήσει ό,τι έχασε πέρυσι

Για δεύτερη συνεχή σεζόν, η Φιορεντίνα φτάνει μέχρι τον τελικό του Conference League. Πέρυσι είχε ηττηθεί με 2-1 από τη Γουέστ Χαμ, με τους Αγγλους να παίρνουν τη νίκη που τους χάρισε το τρόπαιο με γκολ στην εκπνοή του αγώνα.

Οι «βιόλα» έχουν, λοιπόν, το «know how» απέναντι στον «πρωτάρη» Ολυμπιακό και αυτό είναι σίγουρα ένα πλεονέκτημα για την αναμέτρηση της 29ης Μαΐου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Από την άλλη, βέβαια, κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι μια ομάδα που όταν φτάνει στην πηγή δεν καταφέρνει να πιει νερό, καθώς επίσης πέρυσι η Φιορεντίνα έπαιξε και στον τελικό του Coppa Italia, όπου ηττήθηκε με 2-1 από την Ιντερ.

Ετσι, είναι δεδομένο ότι η ιταλική ομάδα έρχεται στην Αθήνα με σκοπό να πάρει ό,τι έχασε περίπου ένα χρόνο πριν στην Πράγα.

Πιο έμπειρη και σαφώς πιο υποψιασμένη, από τη στιγμή μάλιστα που η τελική μάχη της φετινής διοργάνωσης θα δοθεί επί ελληνικού εδάφους. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην 8η θέση της Serie A και μόνο αν «αυτοκτονήσει» θα χάσει το ευρωπαϊκό της εισιτήριο.

Σίγουρα δεν συγκαταλέγεται στα μεγαθήρια του ιταλικού ποδοσφαίρου, αφού έχει μόλις δύο πρωταθλήματα (1956, 1969), ενώ τελευταίος τίτλος που κατέκτησε ήταν το Κύπελλο το 2001, παρ’ όλα αυτά είναι μια ομάδα που έχει αφήσει το δικό της στίγμα στο καμπιονάτο.

Ομως, πλέον στους «βιόλα» ο πήχυς έχει μπει ψηλά, καθώς στόχος του Ρόκο Κομίσο, του Ιταλοαμερικανού δισεκατομμυριούχου που κρατάει τις τύχες του συλλόγου στα χέρια του από το 2019, είναι κάποια στιγμή να μπει σφήνα στις πιο παραδοσιακές δυνάμεις.

Μέχρι πάντως να γίνει αυτό, ο πιο εφικτός στόχος της ομάδας με την πιο πλούσια διοίκηση στην Ιταλία μετά την Κόμο είναι να επιστρέψει την ερχόμενη Πέμπτη στο «Αρτέμιο Φράνκι» με το τρόπαιο του Conference League.

Προπονητής της ομάδας είναι ο Βιτσέντσο Ιταλιάνο, ο οποίος φέτος συμπληρώνει τρία χρόνια παρουσίας στον πάγκο και ήδη έχει γνωστοποιηθεί ότι οι πλευρές αναμένεται να τραβήξουν χωριστούς δρόμους από το καλοκαίρι.

Το πρώτο βήμα ήταν να βάλει και πάλι την ομάδα στον χάρτη των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, όπως και συνέβη, φτάνοντας μάλιστα δύο σερί χρονιές και σε τελικό.

Είναι θιασώτης του 4-2-3-1 και παρότι Ιταλός είναι λάτρης του επιθετικού ποδοσφαίρου και όχι αμυντικογενής. Στηρίζει πολλά στο παιχνίδι του στο πρέσινγκ, καθώς και στην παρουσία των Μποναβεντούρα, Μαντραγκόρα και Μπελτράν, ενώ το μεγάλο αστέρι είναι ο Αργεντινός εξτρέμ Νικολάς Γκονζάλες.

Οπλο της επίσης είναι οι στημένες μπάλες, ενώ οι παίκτες της δεν διστάζουν να σουτάρουν ακόμη και από μεγάλες αποστάσεις.

Από την άλλη, ωστόσο, έχει κενά στην άμυνα (από τη στιγμή που προτιμά να παίζει επιθετικά), ενώ και οι επιστροφές της από την επίθεση στην άμυνα δεν είναι το δυνατό της σημείο, κάτι που μπορεί να εκμεταλλευθεί ο Ολυμπιακός.