Η «ύβρις» και η πολιτική…
Τα Τέμπη δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξελιχθούν σε ρωμαϊκή αρένα, όπου, η θυσία ενός θα επιφέρει την κοινωνική και πολιτική κάθαρση
Πολλά ακούστηκαν εντός του κοινοβουλίου για την υπόθεση των Τεμπών. Και φαίνεται πως θα ακουστούν ακόμη περισσότερα. Και αν εξαιρέσει κάποιος τις πολιτικές ομιλίες με τα αντίστοιχα πολιτικά επιχειρήματα, συμπεριλαμβανομένου και του «μεγάλου ένοχου», η συζήτηση ανέδειξε το φτωχό πρόσωπο της πολιτικής.
Για να είμαι και πιο συγκεκριμένος το «φτηνό» πρόσωπο της σύγχρονης πολιτικής. Διακοπές, ύβρεις, προσωπικές αντεκδικήσεις και χαρακτηρισμοί. Είναι πράγματι δύσκολη η εποχή, «συγκλονιστικά μεταβατική», όπως λέει και Λευτέρης Κουσούλης. Κάτι μεταξύ αλήθειας και fake news, κάτι μεταξύ καταγγελτικού λόγου και προσβλητικής συμπεριφοράς. Δεν ξέρω αν είναι το χαρακτηριστικό του τέλους της μεταπολίτευσης. Διότι αν είναι προτιμώ τη «μεταπολίτευση». Εκείνη τη Βουλή, εκείνους τους πρωταγωνιστές, εκείνους τους διαλόγους.
Ίσως, να υπερβάλω καθώς κάθε εποχή γεννά και τους ηγέτες της. Εξάλλου και η κοινωνία δεν είναι μια αθώα περιστερά, που απλώς παρασύρεται και μονίμως νιώθει βιασμένη. Δεν είμαι τυπολάτρης, ούτε φανατικός της αυστηρής τήρησης των κανόνων. Δεν αναφέρομαι στην πολιτική ευγένεια. Αλλά στην αναζήτηση της αλήθειας των Τεμπών- ως επίκαιρο γεγονός- με επίκεντρο το πολιτικό προσωπικό. Από τη στοχοποίηση του αποκλειστικού ένοχου και την απόλυτη καταδίκη του, μέχρι την ανακάλυψη της αλήθειας, ο δρόμος δείχνει σκοτεινός.
Τα Τέμπη δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξελιχθούν σε ρωμαϊκή αρένα, όπου, η θυσία ενός θα επιφέρει την κοινωνική και πολιτική κάθαρση. Κάθε φορά αναζητείται ένα πρόσωπο που θα αναλάβει το μέγα πάθος. Ένα πρόσωπο που θα αναλάβει την απόλυτη ευθύνη της εξουσίας. Και τις παθογένειες του «όλου». Εάν, μάλιστα, καταδικαζόταν δια φυλακίσεως οι σιωπηλές ζητωκραυγές, θα ακουγόντουσαν έως την Ιταλία…
Τότε η δικαιοσύνη θα ήταν «τυφλή» και το κόμμα, το όποιο κόμμα, καθαγιασμένο. Μέχρι την επόμενη τραγωδία, μέχρι τον επόμενο νεκρό, μέχρι την επόμενη σύγκρουση πολιτικής με συμφέρον. Η κάθαρση, όμως, θα έχει επέλθει και η σιωπή θα είναι καθαγιασμένη από όλους. Τότε το δράμα, θα έχει κυριαρχήσει και το καπάκι της όποιας διαπλοκής θα κλείσει.
Ωχ αδελφέ τώρα…
TAGS:
πρόταση μομφής
