Ημέρα καριέρας: Θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα, αλλά…

Η Ημέρα Καριέρας στο Ντίσελντορφ έφερε κοντά ανθρώπους που εδώ και χρόνια ζουν και εργάζονται στη Γερμανία με εκπροσώπους επιχειρήσεων από την Ελλάδα. Ένας απολογισμός.

“51 επιχειρήσεις με 1.800 θέσεις εργασίας”: Ήταν κάτι σαν… σύνθημα για την πρώτη “Ημέρα Καριέρας” στη Γερμανία. Η διοργάνωση, αυτή τη φορά σε συνεργασία και με το ελληνικό ΥΠΕΞ, απευθύνθηκε για πρώτη φορά διά ζώσης στους Έλληνες που ζουν και εργάζονται στη Γερμανία και ενδιαφέρονται να επιστρέψουν, ως εργαζόμενοι στην Ελλάδα. Η απήχηση μεταξύ των Ελλήνων της Γερμανίας αξιοσημείωτη: Σύμφωνα με στοιχεία της διοργάνωσης, στα πλαίσια της εκδήλωσης στο πολυτελές ξενοδοχείο Ko36 του Ντίσελντορφ παραβρέθηκαν πάνω από 1.600 Έλληνες.

“Βολιδοσκοπώντας” τις εργασιακές ευκαιρίες στην Ελλάδα στην Konigsallee

Το Ντίσελντορφ δεν είναι βέβαια μία τυχαία επιλογή: Εκτός από τον μεγάλο αριθμό των Ελλήνων που ζουν στην πόλη και τα περίχωρά της, είναι μία “ευπαρουσίαστη” γερμανική πόλη, γνωστή για την μεγάλη ελληνική παρουσία εδώ και δεκαετίες. Η Konigsallee, ο διάσημος εμπορικός δρόμος με τις μπουτίκ σχεδιαστών, τα καφέ και την αστραφτερή πολυτέλεια, ήταν βέβαια ενόψει Χριστουγέννων ακόμη πιο απαστράπτουσα. Ένα ιδανικό σκηνικό για να φιλοξενηθεί και η πρώτη “Ημέρα καριέρας” στη Γερμανία, ώστε να αναδείξει τα βήματα που έγιναν στην ελληνική αγορά εργασίας.

“Η Ελλάδα, που πολλοί από αυτούς έχουν αφήσει πίσω τους, είναι πολύ διαφορετική σήμερα. Στόχος αυτής της πρωτοβουλίας είναι να φέρει πιο κοντά τα δύο μέρη – Έλληνες πολίτες, που ζουν στο εξωτερικό και σκέφτονται μήπως κάποια στιγμή γυρίσουν, με επιχειρήσεις, οι οποίες αναζητούν προσωπικό. Το αν τελικά θα αποφασίσουν να γυρίσουν και να συνάψουν συμφωνία είναι δικό τους θέμα. Δικό μας καθήκον όμως, όπως το αντιλαμβανόμαστε, είναι να καλλιεργήσουμε τις συνθήκες εκείνες και να ευνοήσουμε τη σύζευξη αυτή των δύο”, τόνισε η υπουργός Νίκη Κεραμέως σε συνέντευξή της στην DW.

Οι συναντήσεις ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους και τους εκπροσώπους των επιχειρήσεων – κατά βάση από τμήματα HR – θυμίζουν αρκετά τις πρώτες επαφές που γίνονται μέσω της πλατφόρμας δικτύωσης LinkedIn: Μία βολιδοσκόπηση και από τις δύο πλευρές, όμως διά ζώσης.

Ο νόστος και ο μισθός

Τι είναι όμως αυτό που ώθησε τους Έλληνες, που εδώ και χρόνια εργάζονται στη Γερμανία να επισκεφτούν την Ημέρα Καριέρας στο Ντίσελντορφ;

“Σίγουρα, η επιστροφή, ξέρει κάποιος που γυρίζει από το εξωτερικό ότι είναι πολύ μεγάλες οι πιθανότητες να μη βρεις δουλειά με τα ίδια χρήματα που έπαιρνες στο εξωτερικό. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν θες να γυρίσεις. Θες να γυρίσεις για άλλους λόγους. Αυτό που θέλεις είναι μία καλή δουλειά, με καλή επαγγελματική προοπτική, με σταθερότητα”, διευκρινίζει ο Διοικητής της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ), Σπύρος Πρωτοψάλτης, επισημαίνοντας ότι οι λόγοι που θέλουν πολλοί να επιστρέψουν “είναι κυρίως συναισθηματικοί, οικογενειακοί… Ο νόστος. Θέλουν να επιστρέψουν στη χώρα τους”.

Τα ερωτήματα των Ελλήνων που βρέθηκαν στον χώρο της εκδήλωσης δεν ήταν πράγματι (μόνο) τα προφανή, περί μισθών και benefits. Άλλωστε όλοι αυτοί, κατά τη διάρκεια της “Οδύσσειάς” τους τα τελευταία χρόνια και βγάζοντάς τα πέρα σε μια ξένη κοινωνία, σε μία ξένη γλώσσα και συχνά δίχως καμία στήριξη δεν ονειροβατούν – ούτε στο θέμα των απολαβών, ούτε σε ζητήματα υποδομής και συνθηκών. Επιπλέον, πολλοί επισκέπτονται ούτως ή άλλως συχνά την Ελλάδα και έχουν εικόνα της κατάστασης.

Για πολλούς όμως από τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα στη Γερμανία, το ζήτημα δεν είναι μόνο η εύρεση εργασίας ή η μείωση των απολαβών σε περίπτωση επαναπατρισμού: “Είναι και οι συνθήκες, που στη Γερμανία έχουν ένα στάνταρ, το οποίο δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να καλυφθεί στην Ελλάδα: από ημέρες άδειας και από ωράρια, παροχές για όσους που έχουν παιδιά – είναι πολλοί σε αυτή την ηλικία με παιδιά και θέλουν να γυρίσουν… Είναι το πως είναι να ζεις με οικογένεια στην Ελλάδα. Και πως είναι να εργάζεσαι με οικογένεια στην Ελλάδα. Δηλαδή η άδεια μητρότητας, πατρότητας, οι υποδομές, που δεν είναι στον εργασιακό τομέα αλλά και πολλά άλλα πράγματα που δεν έχουν μεν σχέση με τα εργασιακά, αλλά με τα προβλήματα που ξέρουμε στην Ελλάδα, όπως είναι η ακρίβεια κτλ”, καταλήγει o Ανδρέας Κουτσόπουλος, μηχανικός ΑΙ, που ζει εδώ και 14 χρόνια στη Γερμανία.

Πολύτιμη η εμπειρία του εξωτερικού για τις επιχειρήσεις

“Σίγουρα δεν είναι ο τόπος εδώ να εμβαθύνεις, αλλά μπορείς να κάνεις μία επαφή, να πάρεις στοιχεία και να μάθεις με ποιους πρέπει να έρθεις σε επαφή για να συζητήσεις τα περαιτέρω. Δεν περιμέναμε και κάτι παραπάνω, δηλαδή να έρθουμε και να βγούμε με πέντε προσφορές εργασίας”, λέει ένας από τους παρευρισκόμενους, ο οποίος εργάζεται σε νοσοκομείο στη Βόρεια Ρηνανία- Βεστφαλία και επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος.

“Βλέπω ανθρώπους που το ψάχνουν, αν θέλουν να γυρίσουν. Δεν έχουν έρθει άνθρωποι που είναι σίγουροι ότι θέλουν να γυρίσουν”, παρατηρεί η Μάρω Μαυριδερού, HR Generalist στην Space Hellas. Την ίδια εικόνα φαίνεται να έχει αποκομίσει και η Κατερίνα Καμπά, υπεύθυνη πρόσληψης ταλέντων στην εταιρεία συμβουλευτικής PwC: “Έρχονται άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να κάνουν αναζήτηση. Βλέπεις ότι δεν είναι ακόμη τόσο άνετοι με την ιδέα της επιστροφής. Και το καταλαβαίνω, χρειάζεται μία ζύμωση, δεν είναι μία απόφαση που παίρνεις μέσα σε ένα βράδυ”, λέει – έχοντας και η ίδια την εμπειρία του επαναπατρισμού μετά από 15 χρόνια στο εξωτερικό. “Δεν υπάρχουν τέλεια μέρη. Αν υπήρχαν, θα είχαμε πάει όλοι εκεί. Τα ζυγίζεις, βάζεις τις προτεραιότητές σου και κινείσαι αναλόγως”, λέει.

Τη σημασία της εμπειρίας του εξωτερικού για τις επιχειρήσεις τονίζει από την άλλη πλευρά ο Πάρης Διαμαντόπουλος, Recruiter στη Χαλυβουργία Ελλάδος: “Το να έχει δει και να έχει περάσει από κάποια πόστα, ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί και σχετικά γρήγορα στο δικό μας εργοστάσιο”. Στο ίδιο πνεύμα και η κ. Καμπά αναφέρει: “Ψάχνουμε πραγματικά ανθρώπους που με βάση τις εμπειρίες που έχουν κερδίσει από το εξωτερικό έχουν δει και διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές αρχές, διαφορετικές διαδικασίες”.

Ενδιαφέρον από τις επιχειρήσεις υπάρχει. Νοσταλγία από πλευράς των Ελλήνων του εξωτερικού επίσης. Άλλωστε το σενάριο της επιστροφής – το είδαμε και με τη γενιά που μετανάστευσε το δεκαετία του 1960 από την Ελλάδα – παραμένει πάντα ανοιχτό όταν αφήνεις τη χώρα σου. Αρκεί όμως μία δουλειά και μερικά benefits για να αφήσει κανείς όλα αυτά που με κόπο έχτισε και τη ζωή που συνήθισε να ζει στην ξενιτιά; Ίσως αυτή η “σύζευξη” στο Ντίσελντορφ και στους μελλοντικούς προορισμούς της Ημέρας Καριέρας να αποφέρει και κάτι στην Ελλάδα, καλλιεργώντας ενδεχομένως κι εκεί ορισμένες από τις συνθήκες και τα “στάνταρ”, στα οποία έμαθαν οι Έλληνες ζώντας τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό.

Πηγή: Deutsche Welle