Κι όμως η Ελλάδα αλλάζει

Του Κώστα Στούπα

1) Κι όμως η Ελλάδα αλλάζει

Η αναρρίχηση του ΠΑΣΟΚ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά την πολυδιάσπαση και διάλυση του συνονθυλεύματος του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ενθαρρυντικό σημάδι για τη χώρα, σε μια περίοδο έντονων διεθνών κραδασμών. Αυτό γιατί είναι  σημαντικό οι βασικοί προσανατολισμοί των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία να συμπίπτουν.

Στη Γαλλία π.χ. πρώτο κόμμα στις τελευταίες εκλογές ήρθε το κόμμα της Λεπέν και δεύτερος ο συνασπισμός αριστεριστών Νέο Λαϊκό Μέτωπο με 37% και 25% αντίστοιχα αφήνοντας στην τρίτη θέση τον κεντρώο συνασπισμό. Η ισχυροποίηση των άκρων είναι προφανές ότι αποδυναμώνει τη χώρα σε μια δύσκολη καμπή κατά την οποία χρειάζεται συναίνεση για να τεθεί το έλλειμμα και το χρέος υπό έλεγχο.

Στη Γερμανία λίγους μήνες πριν τις πρόωρες εκλογές στις δημοσκοπήσεις προηγούνται οι Χριστιανοδημοκράτες και ακολουθεί στη δεύτερη θέση το ρωσόφιλο ακροδεξιό AfD. Είναι φανερό πως τα περιθώρια συνεννόησης μεταξύ των δυο μεγαλύτερων κομμάτων είναι περιορισμένα. Μια συγκυβέρνηση των Χριστιανοδημοκρατών με τους Σοσιαλδημοκράτες είναι πιθανό να αυξήσει ακόμη περισσότερο τον αέρα στα πανιά των αντισυστημικών δυνάμεων.

Ανάλογη είναι η κατάσταση στις περισσότερες χώρες εντός και εκτός Ευρώπης καθώς το χάσμα και η αντιπαλότητα μεταξύ των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων έχει λάβει διαστάσεις όχι απλά πολιτικού αλλά πολιτισμικού διχασμού.

Η αλήθεια βέβαια είναι πως και ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το στραπάτσο της περίφημης διαπραγμάτευσης του 2015 και την “κωλοτούμπα” φιλοδοξούσε να μετατραπεί σε ένα κεντροαριστερό κόμμα με φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ εντοπίζεται πως ήταν συνονθύλευμα ομάδων με αντιφατικές και πολλές φορές αντίθετες στρατηγικές επιδιώξεις και προσανατολισμούς. Μοναδική συνδετική ουσία μετά την αναρρίχηση στην εξουσία το 2015 ήταν η νομή των προνομίων της.

Μόλις έχασαν την εξουσία και στις εκλογές του 2023 φάνηκε πως η επάνοδος είναι απίθανη ξεκίνησαν οι αλλεπάλληλες διασπάσεις.

Η συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με το νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Νίκο Ανδρουλάκη ήταν χαρακτηριστική του κλίματος που ταιριάζει σε  μια ανεπτυγμένη δημοκρατία.

“Προφανώς, δεν είναι η δουλειά της αντιπολίτευσης να συμφωνεί με την κυβέρνηση, θα ήταν πολύ παράδοξο αν συνέβαινε αυτό σε μεγάλη συχνότητα, όμως νομίζω ότι έχουμε μια υποχρέωση να έχουμε έναν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας και σε προσωπικό επίπεδο και να συζητούμε πάντα με ειλικρίνεια ζητήματα τα οποία πρέπει, νομίζω, να είναι αντικείμενα και κατ’ ιδίαν συζήτησης.

Και προσβλέπω στο να έχουμε αυτή την ειλικρινή επικοινωνία όποτε αυτό χρειάζεται. Εξάλλου, αυτό νομίζω ότι επιβάλλουν οι καταστάσεις και οι δύσκολοι καιροί που συνολικά διανύουμε” είπε ο πρωθυπουργός.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απάντησε πως: “…το ζήτημα της συναίνεσης, εγώ, και λόγω της πρότερης εμπειρίας μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, νομίζω, ο μόνος τρόπος για να προχωράμε μπροστά είναι η συναίνεση, αλλά με έναν ειλικρινή διάλογο που θα βάζουμε τα πραγματικά δεδομένα των προκλήσεων και θα δούμε, ο καθένας από τη δίκη του ιδεολογική οπτική, πώς μπορεί να συμβάλλει. Άλλωστε, νομίζω ότι αυτές τις πρώτες εβδομάδες έχουμε καταθέσει πολλές προτάσεις σε διάφορα πεδία, που έχουν και κοινωνικό και οικονομικό και εθνικό ενδιαφέρον”.

Για μας του παλιότερους που θυμούνται το Ανδρέα Παπανδρέου να αποκαλεί τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη “εφιάλτη της δημοκρατίας” και μέσω της Αυριανής να κυκλοφορούν πλαστές φωτογραφίες που έδειχναν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως συνεργάτη των Γερμανών, σκηνές σαν την παραπάνω είναι απίστευτες.

Δεν είναι τυχαίο πως μιλώντας στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας για τον κατώτατο μισθό ο κ. Φάμελλος είπε πως η συνάντηση των δύο, ξένισε τον ΣΥΡΙΖΑ.

“Μας ξένισε το κλίμα της συνάντησης. Λες και οι υποκλοπές δεν έγιναν ποτέ”.

Οι ισορροπίες που διαμορφώνονται στο πολιτικό σκηνικό είναι ενθαρρυντικές αρκεί να διατηρηθούν.

2) Αναθεωρητικές δυνάμεις

Καλησπέρα σας κ Στούπα,

Σας διαβάζω συχνά εσάς και μερικούς εκλεκτούς από euro2day, Jerusalem post, cnn, hellasjournal, γαλλικά sites.

Δεν συμφωνώ με την απλούστευση σας ότι το οικονομικό μοντέλο των αυταρχικών χώρων αποτυγχάνει. Η Κίνα που ακριβώς αποτυγχάνει; Ότι το καθεστώς της φοβάται και κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τί γίνεται το πιστεύω και εγώ.

Η Κίνα θα αποτύχει μόνο αν περιοριστεί από όλα τα μέλη της δυτικής συμμαχίας, χωρίς περιστροφές και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Η πολυεθνικές το πράττουν όλες αλλά διστακτικά. Αν η Δύση ξανά πάρει αποφάσεις τα αποτελέσματα είναι εγγυημένα λόγω αριθμητικής, οικονομικής, τεχνολογικής, πνευματικής- μορφωτικής υπεροχής.

Οι επιστημονικές δημοσιεύσεις του ινστιτούτου τεχνολογίας Σανγκάης της Κίνας είναι περισσότερες και πιο εξειδικευμένες από τις αντίστοιχες των MIT των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ όμως δεν είναι μόνες, είμαστε τεράστια αγέλη λύκων και μπορούμε να κερδίσουμε μια αρκούδα (Ρωσία) και πέντε τίγρεις (Κίνα). Αρκεί η απομόνωση της Κίνας να γίνει ξεκάθαρα, τότε η Κίνα θα κάνει υποχωρήσεις…

Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Π.Χ.

kostas.stoupas@capital.gr

ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;

★
★
★
★
★