Μετεξεταστέα η εκπαιδευτική πολιτική
Τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων δεν συνιστούν αποτυχία των χιλιάδων μαθητών, που πήραν χθες μια πρώτη γεύση από τις δοκιμασίες της ζωής, την οποία
Τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων δεν συνιστούν αποτυχία των χιλιάδων μαθητών, που πήραν χθες μια πρώτη γεύση από τις δοκιμασίες της ζωής, την οποία έχουν ολόκληρη μπροστά τους και δεν θα πρέπει να απογοητεύονται.
Άλλοι πρέπει να απογοητεύονται, καθώς τα χθεσινά αποτελέσματα πιστοποιούν την αποτυχία της ίδιας της εκπαιδευτικής πολιτικής, η οποία έμεινε μετεξεταστέα για μια ακόμη φορά.
Το υψηλότερο ποσοστό αποτυχίας καταγράφηκε στην Ιστορία, όπου το 59,87% των διαγωνιζόμενων έγραψε κάτω από τη βάση του 10 και το 35,1% (ένας στους τρεις διαγωνιζόμενους) έγραψε κάτω από 5.Ακολούθησε η Φυσική με 58,95%, τα Μαθηματικά με 58,37%, η Πληροφορική με 41,27% και η Οικονομία με 40,90%.
Όταν 6 ή 5 στους 10 μαθητές γράφουν κάτω από τη βάση, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι όλοι τους πήγαν αδιάβαστοι στις εξετάσεις. Κάτι άλλο φταίει και αυτό είναι οι δομικές αδυναμίες της εκπαιδευτικής πολιτικής.
Επιβεβαιώνονται, δυστυχώς, και τα αποτελέσματα του διαγωνισμού «PISA 2022» του ΟΟΣΑ, όπου οι επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών είναι κάτω του μέσου όρου. Η εξέταση PISA αξιολογεί την ικανότητα των μαθητών για «δημιουργική σκέψη», τομέας στον οποίο υστερούμε.
Οι Πανελλαδικές του 2024 έδειξαν ότι δεν υπάρχει υστέρηση μόνο στη δημιουργική σκέψη, αλλά το μάθημα της Ιστορίας δείχνει ότι φέτος η εκπαιδευτική πολιτική απέτυχε και στον… θεμέλιο λίθο της, που είναι η «παπαγαλία».
Είχαμε ξαναγράψει, από αυτή τη στήλη, πως τα προβλήματα στην παιδεία πρέπει να ξεκινήσουν να αντιμετωπίζονται από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και κατόπιν να προχωρήσουν στις άλλες βαθμίδες.Και η πρώτη παρέμβαση, όσο και αν ηχεί παράξενα, είναι η ελάφρυνση της σάκας των μαθητών του δημοτικού, γιατί το βάρος της αποδεικνύεται δυσανάλογο της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Αντί να βελτιωθεί ο τρόπος διδασκαλίας και να επιστρέφει στο σπίτι ο μαθητής χωρίς να χρειάζεται να ανοίξει βιβλίο, το εκπαιδευτικό σύστημα τον φορτώνει (φυσικά και την οικογένειά του) με βιβλία, για να εντρυφήσει στην παπαγαλία.
Όσο διατηρούμε το ίδιο μοντέλο, και όταν επιχειρούμε αλλαγές, πάμε να χτίσουμε την εκπαιδευτική πυραμίδα ανάποδα, από πάνω προς τα κάτω, να μην ξενίζουν τα αρνητικά αποτελέσματα.
