Μητσοτάκης – Αυτιάς, Κασσελάκης – άγιοι: Η πολιτική σουργελοποιείται…

Οι ευρωεκλογές δεν είναι εθνικές (βουλευτικές) εκλογές, δεν κρίνεται ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα. Και αυτό ισχύει κατ’ εξοχήν σήμερα που η κυβέρνηση έχει νωπή λαϊκή εντολή και χαώδη διαφορά από την αντιπολίτευση.

Στις ευρωεκλογές εκλέγονται πρόσωπα που εκπροσωπούν τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς οι αρχηγοί των κομμάτων να μην υπέκυπταν στον πειρασμό  των «σελέμπριτις», των «πανελίστας» της τηλεόρασης ή των παλιών «μορφών» του αθλητισμού, εκτός αν είναι διαπιστωμένες η επάρκεια και οι ικανότητές τους να ανταποκριθούν στο ρόλο που θα κληθούν να αναλάβουν. Και αυτό (θα έπρεπε να) ισχύει κατ’ εξοχήν για τον πρωθυπουργό και το(μεγαλύτερο) κόμμα του.

Αμ δε. Ο πρώτος που κατέφυγε στη συνήθη συνταγή είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στη δε παρουσίαση των υποψηφίων άντεξε να δει και να ακούσει γραφικότητες, λαϊκισμούς, ακόμα και προσβλητικούς(ναι, έτσι θα έπρεπε να τους εκλάβει) ισχυρισμούς, δίκην κολακειών προς το πρόσωπό του.

Ο πιο προβεβλημένος από τους υποψηφίους που επέλεξε, ο Γιώργος Αυτιάς, σε ένα απίστευτο λογύδριο-σόου έκανε τα πάντα:

Είπε ότι, κατά την επίσκεψή του στην Αμερική και την επαφή του με τους ομογενείς διαπίστωσε ότι… «όλος ο πλανήτης ψηφίζει ΝΔ»! Και ο Μητσοτάκης δεν τον διέκοψε για να του πει: «Κόψε κάτι Γιώργη, οκτώ εκατομμύρια είμαστε». Μικρό (αυτό) το κακό.
Λάνσαρε ως βασικό του σύνθημα το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Και ουδείς του ψιθύρισε «άστο, Γιώργη, αυτό ήταν σύνθημα της χούντας». Θα μπορούσε να του το σφυρίξει ο κ. Βορίδης, που τα ξέρει καλά αυτά λόγω παρελθόντος. Ο Μητσοτάκης, πάντως, τσιμουδιά. Του άρεσε, φαίνεται.
Ισχυρίστηκε (ο Αυτιάς) ότι ο Μητσοτάκης, μόλις ανέλαβε την αρχηγία της ΝΔ, του έστειλε ένα βιβλίο με αφιέρωση που έλεγε: « Χαρισμένο σε σένα, γιατί μπορείς να αλλάξεις τους νόμους από την εκπομπή σου»! Και ο πρωθυπουργός δεν αντέδρασε και δεν του είπε: «Όχι, Γιώργη, οι νόμοι δε αλλάζουν από την τηλεόραση, τους αλλάζει η Βουλή». Και αφού ο πρωθυπουργός σιώπησε και εδώ, αχαλίνωτος ο υποψήφιος φούσκωσε κι άλλο και ανήγγειλε πομπωδώς: «Θα τους αλλάξουμε τους νόμους στην Ευρώπη, θα τους φτιάξουμε για την Ελλάδα». Θα τρέμουν από τώρα Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί και θα καταστρώνουν ήδη σχέδια για να αντιμετωπίσουν τον υπερ-νομοθέτη Αυτιά. Και ουδείς από την χαχανίζουσα ομήγυρη τόλμησε να του πει: «Φτάνει, ρε Γιώργη. Μας φλόμωσες στις παπαριές»…

Στην άλλη πλευρά του λόφου τώρα, μη νομίζετε ότι τα πράγματα είναι καλύτερα. Ο αρχηγός του δεύτερου κόμματος, που τυχαίνει να είναι (;) και κόμμα της Αριστεράς, ζει σε άλλο, δικό του, κόσμο. Πήγε κι αυτός στην Αμερική και σε συνάντηση με τον αρχιεπίσκοπο έκανε τη… μεγάλη αποκάλυψη. Όταν τον βάφτισαν -είπε- το λάδι σχημάτισε στην κολυμπήθρα ένα σταυρό! Κι ένας παριστάμενος…άγιος προφήτευσε: «Τούτο το παιδί θα γίνει παπάς ή κάποιος πολύ μεγάλος»!

Η πίστη του (κάθε) ανθρώπου είναι σεβαστή. Είναι άλλο αυτό και άλλο η θρησκοληψία ή το ψάρεμα ψήφων στα θολά νερά της. Τι διαφορετικό κάνει ο Κασσελάκης από αυτούς λένε ή πιστεύουν ότι οι εικόνες δακρύζουν ή το φώς στα Ιεροσόλυμα ανάβει με θαύμα και όχι με αναπτήρα; Μπορεί αρχηγός κόμματος και δη της Αριστεράς να παίζει το ρόλο του θεομπαίχτη και να αυτοαποθεώνεται μέσω …αγίων; Τι διαφορετικό κάνει ο (όχι αριστερός) Βελόπουλος που πουλάει επιστολές του Ιησού και κηραλοιφές;

Και όμως ουδείς από το κόμμα του, τον(ακόμα;) αριστερό ΣΥΡΙΖΑ αισθάνθηκε την ανάγκη να πει δυο λόγια αποδοκιμασίας γι’ αυτά τα ανδραγαθήματα του αρχηγού του. Ουδείς. Βοήθειά τους…

Η πραγματικότητα είναι θλιβερή. Οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνουν ό,τι μπορούν για να σουργελοποιήσουν την πολιτική ζωή. Κι αν δεν το καταλαβαίνουν, τόσο το χειρότερο.

Για όσους θεωρούν όλα αυτά φυσιολογικά και δεν αντιδρούν, ισχύει η ρήση του αρχαίου φιλοσόφου Επίκτητου: «Όσοι με σοβαρότητα αντιμετωπίζουν τα γελοία, γίνονται καταγέλαστοι στα σοβαρά»…