Μητσοτάκης: Η Ελλάδα έχει να διαδραματίσει σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο διασφαλίζοντας την ενεργειακή ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή

Στο ρόλο του φυσικού αερίου για την Ελλάδα και την Ευρώπη αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συζήτησή του με τον επιχειρηματία Nik Nanos σε εκδήλωση του Economic Club of Canada στο Τορόντο.

Όπως τόνισε σχετικά, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αλλάξει πολλά πράγματα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η Ευρώπη, ορισμένες οικονομίες στην Ευρώπη ειδικότερα ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα ιδιαίτερα εξαρτημένες από το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο. Αυτό έχει αλλάξει, και πιστεύω ότι έχει αλλάξει προς το καλύτερο, πράγμα που σημαίνει ότι τώρα πρέπει να βασιστούμε περισσότερο, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, στο εισαγόμενο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG).

Η Ελλάδα έχει σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει, διότι είμαστε το φυσικό σημείο εισόδου του LNG, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τα Βαλκάνια. Πράγματι στέλνουμε αέριο στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Χρησιμοποιούμε τους παλιούς ρωσικούς αγωγούς, αντιστρέφοντας τη ροή τους και στέλνοντας αέριο από τον νότο στο βορρά. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει να διαδραματίσει σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο διασφαλίζοντας την ενεργειακή ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή.

Αναφερόμενος στην πρόκληση της κλιματικής αλλαγής, ο πρωθυπουργός ανέφερε τα εξής:

Πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι η διαχείριση των καταστροφών που σχετίζονται με το κλίμα μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά. Για παράδειγμα, είχαμε μια μεγάλη πλημμύρα στη Θεσσαλία, στην Κεντρική Ελλάδα, που είναι η κύρια γεωργική μας περιοχή, τον Σεπτέμβριο, μια φοβερή καταιγίδα. Μία από αυτές τις καταιγίδες που οι επιστήμονες μας λένε ότι συμβαίνουν μια φορά στα χίλια χρόνια, αλλά ποτέ δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι γι΄ αυτά τα στατιστικά σε αυτό το νέο περιβάλλον της κλιματικής κρίσης. Αυτά τα ακραία φαινόμενα, λοιπόν, μας κοστίζουν πολλά χρήματα, πράγμα που σημαίνει ότι η πρόληψη είναι εξαιρετικά σημαντική. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δίνω τόση έμφαση στην προσαρμογή όσο και στον μετριασμό των επιπτώσεων.

Η Ευρώπη κατέχει ηγετική θέση όσον αφορά τον μετριασμό των επιπτώσεων, υπό την έννοια ότι έχει θέσει πολύ σαφείς στόχους για να γίνει ουδέτερη ως προς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050. Έχουμε μια πολύ σαφή πορεία προς την επίτευξη ουδετερότητας ως προς τον άνθρακα. Γνωρίζουμε ότι θα είναι δύσκολο. Ξέρουμε ότι θα κοστίσει πολλά χρήματα. Φοβάμαι όμως ότι αν δεν σκεφτούμε πιο προνοητικά για την προσαρμογή, που σημαίνει την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης σήμερα ή αύριο, μπορεί πράγματι να χάσουμε την υποστήριξη του πληθυσμού μας όσον αφορά τη διασφάλιση ότι είναι μαζί μας όταν πρόκειται για τη μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη μετάβαση που πρέπει να κάνουμε.’