Μπούμερανγκ για τους συστημικούς στη Γερμανία η πολιτική ορθότητα για τον μακελάρη

Προφανώς, όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά που γράφτηκαν αυτές τις ημέρες στα γερμανικά ΜΜΕ (και όχι μόνο) για τον ψυχίατρο Taleb al-Abdulmohsen, τον δράστη της πρόσφατης τρομοκρατικής επίθεση σε χριστουγεννιάτικη αγορά στο Μαγδεμβούργο, είναι άκρως αντιφατικά, εν πολλοίς αντικρουόμενα και εγείρουν πολλά ερωτηματικά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η μέχρι τώρα απαράδεκτη μιντιακή κάλυψη αυτής της ανθρώπινης τραγωδίας με τους πέντε νεκρούς και τους πάνω από διακόσιους τριάντα τραυματίες συνεχίζει να ρίχνει βαριές σκιές πάνω και σε αυτό ακόμα το αποτρόπαιο γεγονός.

Τρεις ημέρες μετά την επίθεση στο Μαγδεμβούργο, η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία, αντί να ξεκαθαρίζει την εγκληματική ενέργεια, την περιπλέκει όλο και περισσότερο, καθώς αντί του αναστοχασμού, της υπευθυνότητας και της σιωπής για τα θύματα, γίνονται συστηματικές προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Και μάλιστα με ξεπερασμένες φρασεολογίες και κενολογίες, με επίκεντρο “το ποιόν” του τρομοκράτη και όχι τόσο τις αιτίες και τις συνέπειες της αποτρόπαιας πράξης του.

Το χτυπημένο Μαγδεμβούργο, πλέον θλιβερό σύμβολο μιας βαθιάς απώλειας ελέγχου και ανασφάλειας, απεικονίζει την πλήρη αποτυχία των εύκολων και εσπευσμένων απαντήσεων και καλοβαλμένων θεωριών με προφανείς τις εκλογικές σκοπιμότητες. Αναλόγως με την κοσμοθεώρηση του καθενός, ιδιαίτερα του κυρίαρχου γερμανικού συμπλέγματος “καθεστωτική πολιτική – αρχισυνταξίες των Mainstream μίντια”, επιλέγονται για την ερμηνεία του εγκλήματος γνωστές “συνταγές” του παρελθόντος: Σχετικοποίηση, δραματουργία, στερεότυπα, μισές αλήθειες, προπαγάνδα, τακτική “δύο μέτρων και δύο σταθμών”, παραπληροφόρηση, δαιμονοποίηση, προσπάθεια χειραγώγησης.

Μόνο που οι πολίτες στο Μαγδεμβούργο (και σε όλη τη Γερμανία) δείχνουν ανοιχτά πλέον τον θυμό και την απογοήτευσή τους για την υποκρισία και την εργαλειοποίηση μιας φοβερής τραγωδίας, ενόψει μάλιστα και των επικείμενων εκλογών της 23ης Φεβρουαρίου. Εκλογές, σε δραματικό πλέον τοπίο, που μετά το μακελειό της περασμένης Παρασκευής θα έχουν άλλο, πιο “μετωπικό” χαρακτήρα. Γιατί για πολλούς Γερμανούς είναι πλέον σαφές ότι «το κράτος που δεν προστατεύει τους πολίτες του, αλλά τους αφήνει στο φόβο και την ανασφάλεια βρίσκεται σε διαδικασία διάλυσης» (πόσο μάλλον όταν έγιναν γνωστές οι επανειλημμένες ειδοποιήσεις στις γερμανικές αρχές για τον δράστη, που αγνοήθηκαν).

Έτσι, από την “σωστή” πλευρά του “μετώπου” βρίσκονται τα κόμματα του γερμανικού “δημοκρατικού τόξου” (CDU-SPD-FDP-Πράσινοι) και από την άλλη τα δύο κόμματα των “αποσυνάγωγων” (AfD και το κόμμα της Σάρας Βάγκενκνεχτ). Ήδη όμως η υποψήφια καγκελάριος της Νέας Δεξιάς-AfD, η Alice Weidel, προηγείται όλων των αντιπάλων της στις προτιμήσεις των Γερμανών ψηφοφόρων και το κόμμα που ηγείται βρίσκεται με 20% δεύτερο, πίσω από τους Χριστιανοδημοκράτες (31%) που τελευταία υποχωρούν σε ποσοστά.

Το αντιφατικό προφίλ του δράστη

Όσο για τον δράστη με το παρατσούκλι “Dr. Google”, που ζει στη Γερμανία από το 2006 με απεριόριστη άδεια παραμονής και φορτωμένο το ποινικό μητρώο, παραδόθηκε αμέσως στην αστυνομία, χωρίς ν΄ αντισταθεί, σαν “έτοιμος από καιρό”. Άλλωστε, είχε ήδη ανακοινώσει αναφορικά με τις συνεχείς απειλές του: «Έτσι, δεν έχω τύψεις συνείδησης για τα γεγονότα που θα συμβούν τις επόμενες ημέρες».

Τελικά, φαίνεται πως με την εγκληματική του ενέργεια ήδη πέτυχε:

Να διχάσει ακόμα πιο βαθιά την γερμανική (και όχι μόνο) κοινωνία, ιδιαίτερα σε σχέση με το μεταναστευτικό-προσφυγικό.
Να αποκαλύψει την πλήρη ανικανότητα του γερμανικού κράτους που δεν μπορεί να προστατέψει ούτε τα σύνορά του, ούτε τους πολίτες του λαμβάνοντας τα σωστά μέτρα “υψηλού ρίσκου” (π.χ. χριστουγεννιάτικες αγορές), παρά τα “οργουολικά μέσα” που αναπτύσσει για τον ολοκληρωτικό έλεγχο της κοινωνίας.
Να ανακατέψει ξανά την “εκλογική τράπουλα”, καθώς άπαντες συμφωνούσαν ότι η επόμενη κυβέρνηση θα ήταν πιθανότατα αυτή του Μεγάλου Συνασπισμού (Χριστιανοδημοκράτες-Σοσιαλδημοκράτες), με πρωθυπουργό τον “άνθρωπο της Blachrock” Friedrich Merz, ως απάντηση στην όντως αποτυχημένη” τρικομματική κυβέρνηση (SPD-Gruene-FDP) που κατέρρευσε πριν δυο μήνες.
Να επαναφέρει ξανά στο δημόσιο διάλογο την αποτυχημένη μεταναστευτική πολιτική των “ανοιχτών συνόρων” και της “Willkommenskultur” της μερκελικής περιόδου που συνεχίζουν και οι σημερινοί επίγονοί της.

Το περίεργο είναι πάντως ότι ο δράστης όλα αυτά τα χρόνια ζούσε απομονωμένος από την κοινότητα των ομοεθνών του της Γερμανίας ως «κακός, αντιφατικός, συνεχώς παραπονούμενος και αλαζονικός τύπος». Μπορούσε όμως να χρησιμοποιεί ανενόχλητα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης “ρητορική μίσους” και να απειλεί ανακοινώνοντας με εχθροπάθεια, για παράδειγμα, ένα χρόνο πριν ότι «σύντομα» θα πάρει εκδίκηση, «σκοτώνοντας είκοσι Γερμανούς», γιατί η Γερμανία «καταστρέφει τη ζωή προσφύγων από τη Σαουδική Αραβία» και ότι «αν η Γερμανία θέλει να μας σκοτώσει, εμείς θα την σφάξουμε»!

Μπορούσε μάλιστα να δίνει και συνεντεύξεις σε “ποιοτικές” εφημερίδες, όπως η “συντηρητική” ναυαρχίδα της Γερμανίας, την μεγαλογερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung. Και όλα αυτά όταν κάποιοι άλλοι απλοί πολίτες διώκονται σήμερα δικαστικά επειδή χαρακτήρισαν “βλάκα” τον Πράσινο υπουργό και αντικαγκελάριο Robert Habeck. Παράξενα πράγματα, όντως…