Ο Μητσοτάκης στην Βουλή, η αντιπολίτευση σε αναζήτηση ρόλου

Οι συγκρούσεις εντός και εκτός της Βουλής αποτελούν ένα εξαίρετο σημάδι. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι αυτό το ίδιο το μπάχαλο που έγινε αλλά ότι ξεκαθάρισαν ορισμένες γραμμές και κατευθύνσεις. Κι αυτό είναι χρήσιμο για τον τόπο.

Στο χώρο της αντιπολίτευσης, ο Νίκος Ανδρουλάκης διέψευσε όσους περίμεναν ότι η διαδικασία αμφισβήτησης του και επανεκλογής του θα άλλαζαν την ουσία και το στυλ. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ επέλεξε για μία ακόμη φορά την στείρα αντιπολίτευση, κινούμενος σε δύο άξονες. Ο ένας ήταν της περίπου συλλήβδην καταδίκης της κυβέρνησης και ο δεύτερος ήταν η προβολή γενικών αρχών ως δήθεν πρακτικές προτάσεις πολιτικής. Δεν θα τις χαρακτήριζε κανείς εφαρμόσιμες πολιτικές τις κορώνες για «ριζική αλλαγή του εθνικού σχεδίου» (για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών), την «αύξηση των κονδυλίων», την «συμμετοχή της Δασικής Υπηρεσίας στην κατάσβεση των πυρκαγιών».

Αυτό είναι εδώ και χρόνια ένα πάγιο πρόβλημα με την αντιπολίτευση. Εξαπολύει μύδρους κατά της κυβέρνησης, στέκεται στα θέματα αρχών (με τα οποία δεν διαφωνεί κανείς) και προτείνει αύξηση δαπανών. Εδώ τελειώνει κατά κανόνα και η φαντασία της – οπότε η κυριαρχία Μητσοτάκη δεν προξενεί απορίες.

Στην συζήτηση για το ΑΣΕΠ, ειδικά, παιδιάστικη ήταν η αναφορά το γεγονός ότι η Ν.Δ. δεν είχε ψηφίσει το νόμο ίδρυσης του. Ως επιχείρημα είναι ανόητο. Έστω ότι η Ν.Δ. έκανε τότε λάθος – λάθος κατακριτέο. Είναι αυτό δικαιολογία για να επαναλάβει το ΠΑΣΟΚ το ανάλογο λάθος; Δεν είμαι προφήτης αλλά με αυτήν την τακτική, ο μεν κ. Ανδρουλάκης μπορεί να μακροημερεύσει ως ηγέτης στο ΠΑΣΟΚ, βέβαιο είναι όμως ότι το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση εξουσία δεν θα δει.

Ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς το απόλυτο μπάχαλο. Αν υπάρχει είδηση από τον χώρο της αριστεράς αυτή είναι η προβολή του Αλέξη Τσίπρα μέσω του Ινστιτούτου, η θεματολογία της συνάντησης και το ακροατήριο. Στις 20/6/24 με τον τίτλο «Η μεγάλη σφαγή για την κεντροαριστερά άρχισε», η στήλη αυτή είχε προβλέψει την επάνοδο του πρώην πρωθυπουργού στο πολιτικό προσκήνιο, με άλλο κόμμα και διαφοροποιημένες θέσεις από έναν ΣΥΡΙΖΑ που ίσως να μην υπάρχει.

Οι εξελίξεις δικαιώνουν. Ο χώρος της κεντροαριστεράς είναι πιο ανοιχτός από ποτέ, καθώς ο Κασσελάκης έχει καταστρέψει το brand ΣΥΡΙΖΑ (ίσως αυτό ακριβώς να ευχόταν ο Αλέξης Τσίπρας), ο Ανδρουλάκης φαίνεται να παραμένει εγκλωβισμένος στον …εαυτό του και η Ν.Δ. υποχρεωτικά λοξοκοιτά προς τα δεξιά.

Προφανώς αναγνωρίζοντας τις τάσεις, ο Πρωθυπουργός δεν δίστασε να βάλει ένα ακόμη καρφί στο περιφερόμενο φέρετρο του ΣΥΡΙΖΑ και, ταυτόχρονα, να ρίξει προειδοποιητικές οβίδες (όχι βολές) προς τα δεξιά. Το αυξημένο πολιτικό του αισθητήριο του έλεγε πως δεν μπορούσε άλλωστε να κάνει κι αλλιώς. Δεν αμφισβητείται η εντιμότητα των θέσεων του Αντώνη Σαμαρά, αλλά δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψη τόσο το παρελθόν του όσο και οι ιδεολογικές εμμονές του.

Με μία φράση και μία κίνηση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χάραξε νέες γραμμές στο πολιτικό γήπεδο. Ξέγραψε τον ΣΥΡΙΖΑ, έφερε την δεξιά προ των ευθυνών της λέγοντας της πως δεν θα χαίρει πλέον ασυλίας και επισήμανε στο ΠΑΣΟΚ πως ο δρόμος προς την εξουσία δεν είναι αυτός που έχει επιλέξει – δύσκολος εξάλλου όποιος κι αν ακολουθηθεί.

Διαβάστε επίσης

Οι τιμές των αγορών δεν αντανακλούν το ρίσκο και το μακρινό 1960

​

Οι συγκρούσεις εντός και εκτός της Βουλής αποτελούν ένα εξαίρετο σημάδι. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι αυτό το ίδιο το μπάχαλο που έγινε αλλά ότι ξεκαθάρισαν ορισμένες γραμμές και κατευθύνσεις. Κι αυτό είναι χρήσιμο για τον τόπο.

Στο χώρο της αντιπολίτευσης, ο Νίκος Ανδρουλάκης διέψευσε όσους περίμεναν ότι η διαδικασία αμφισβήτησης του και επανεκλογής του θα άλλαζαν την ουσία και το στυλ. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ επέλεξε για μία ακόμη φορά την στείρα αντιπολίτευση, κινούμενος σε δύο άξονες. Ο ένας ήταν της περίπου συλλήβδην καταδίκης της κυβέρνησης και ο δεύτερος ήταν η προβολή γενικών αρχών ως δήθεν πρακτικές προτάσεις πολιτικής. Δεν θα τις χαρακτήριζε κανείς εφαρμόσιμες πολιτικές τις κορώνες για «ριζική αλλαγή του εθνικού σχεδίου» (για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών), την «αύξηση των κονδυλίων», την «συμμετοχή της Δασικής Υπηρεσίας στην κατάσβεση των πυρκαγιών».

Αυτό είναι εδώ και χρόνια ένα πάγιο πρόβλημα με την αντιπολίτευση. Εξαπολύει μύδρους κατά της κυβέρνησης, στέκεται στα θέματα αρχών (με τα οποία δεν διαφωνεί κανείς) και προτείνει αύξηση δαπανών. Εδώ τελειώνει κατά κανόνα και η φαντασία της – οπότε η κυριαρχία Μητσοτάκη δεν προξενεί απορίες.

Στην συζήτηση για το ΑΣΕΠ, ειδικά, παιδιάστικη ήταν η αναφορά το γεγονός ότι η Ν.Δ. δεν είχε ψηφίσει το νόμο ίδρυσης του. Ως επιχείρημα είναι ανόητο. Έστω ότι η Ν.Δ. έκανε τότε λάθος – λάθος κατακριτέο. Είναι αυτό δικαιολογία για να επαναλάβει το ΠΑΣΟΚ το ανάλογο λάθος; Δεν είμαι προφήτης αλλά με αυτήν την τακτική, ο μεν κ. Ανδρουλάκης μπορεί να μακροημερεύσει ως ηγέτης στο ΠΑΣΟΚ, βέβαιο είναι όμως ότι το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση εξουσία δεν θα δει.

Ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς το απόλυτο μπάχαλο. Αν υπάρχει είδηση από τον χώρο της αριστεράς αυτή είναι η προβολή του Αλέξη Τσίπρα μέσω του Ινστιτούτου, η θεματολογία της συνάντησης και το ακροατήριο. Στις 20/6/24 με τον τίτλο «Η μεγάλη σφαγή για την κεντροαριστερά άρχισε», η στήλη αυτή είχε προβλέψει την επάνοδο του πρώην πρωθυπουργού στο πολιτικό προσκήνιο, με άλλο κόμμα και διαφοροποιημένες θέσεις από έναν ΣΥΡΙΖΑ που ίσως να μην υπάρχει.

Οι εξελίξεις δικαιώνουν. Ο χώρος της κεντροαριστεράς είναι πιο ανοιχτός από ποτέ, καθώς ο Κασσελάκης έχει καταστρέψει το brand ΣΥΡΙΖΑ (ίσως αυτό ακριβώς να ευχόταν ο Αλέξης Τσίπρας), ο Ανδρουλάκης φαίνεται να παραμένει εγκλωβισμένος στον …εαυτό του και η Ν.Δ. υποχρεωτικά λοξοκοιτά προς τα δεξιά.

Προφανώς αναγνωρίζοντας τις τάσεις, ο Πρωθυπουργός δεν δίστασε να βάλει ένα ακόμη καρφί στο περιφερόμενο φέρετρο του ΣΥΡΙΖΑ και, ταυτόχρονα, να ρίξει προειδοποιητικές οβίδες (όχι βολές) προς τα δεξιά. Το αυξημένο πολιτικό του αισθητήριο του έλεγε πως δεν μπορούσε άλλωστε να κάνει κι αλλιώς. Δεν αμφισβητείται η εντιμότητα των θέσεων του Αντώνη Σαμαρά, αλλά δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψη τόσο το παρελθόν του όσο και οι ιδεολογικές εμμονές του.

Με μία φράση και μία κίνηση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χάραξε νέες γραμμές στο πολιτικό γήπεδο. Ξέγραψε τον ΣΥΡΙΖΑ, έφερε την δεξιά προ των ευθυνών της λέγοντας της πως δεν θα χαίρει πλέον ασυλίας και επισήμανε στο ΠΑΣΟΚ πως ο δρόμος προς την εξουσία δεν είναι αυτός που έχει επιλέξει – δύσκολος εξάλλου όποιος κι αν ακολουθηθεί.

Διαβάστε επίσης

Οι τιμές των αγορών δεν αντανακλούν το ρίσκο και το μακρινό 1960