Οι χειρισμοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα την εξωτερική πολιτική της χώρας, βάζοντας σε κίνδυνο τα συμφέροντά μας

Την Πέμπτη 25/4/24 η φρεγάτα «Υδρα» ενεπλάκη για δεύτερη φορά από την αρχή της παρουσίας της στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας σε πολεμικό επεισόδιο

​

Την Πέμπτη 25/4/24 η φρεγάτα «Υδρα» ενεπλάκη για δεύτερη φορά από την αρχή της παρουσίας της στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας σε πολεμικό επεισόδιο αναχαίτισης drones, παρέχοντας προστασία σε παραπλέον εμπορικό πλοίο, εναντίον του οποίου εξαπολύθηκε η από αέρος επίθεση από παράκτιο κράτος της περιοχής. Η πρώτη εμπλοκή της «Υδρας» σε πολεμικό επεισόδιο (13/3/24) έγινε με τη χρήση του πυροβόλου της εναντίον δύο drones.

Από τον Νικ. Σταυρουλάκι

Λίγα 24ωρα πριν από τα Χριστούγεννα του 2023 η Ουάσινγκτον ανακοίνωσε τη συγκρότηση πολυεθνικής δύναμης για την προστασία της Ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα στην επιχείρηση αποστολή «ΑΣΠΙΔΕΣ». Η Ελλάδα υπάκουσε αμέσως. Επίσημη αιτιολόγηση, η προστασία της ελληνικής υπερπόντιας ναυτιλίας. Ωστόσο, η Ελλάδα βρίσκεται, έπειτα από πολλά χρόνια, στην καρδιά εμπόλεμης ζώνης. «Η πατρίδα σάς έχει στείλει σε ζώνη κινδύνου» παραδέχτηκε ο ΥΠΕΘΑ Ν. Δένδιας σε επίσκεψή του στην «Υδρα» εν πλω (11/3/24).

Τρεις ακόμη Μονάδες Επιφανείας της Διοίκησης Φρεγατών και ένα υποβρύχιο λαμβάνουν ταυτόχρονα μέρος σε άλλες πολυεθνικές αποστολές και ασκήσεις σχεδόν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.

Μερικές ημέρες νωρίτερα (16/4/24) η Ελλάδα υποστήριξε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ) την ένταξη του ψευδοκράτους του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο ως πλήρους μέλους, προκαλώντας ξέσπασμα του Σέρβου προέδρου Αλεξάντερ Βούτσιτς κατά της σχετικής εισήγησης. Η «φίλη» Σερβία (με όλα τα ελαττώματά της) πέρασε με ευθύνη της Αθήνας στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ανεξήγητο και ανησυχητικό…

Στις 14/9/21 πραγματοποιήθηκε στην αεροπορική βάση της Τανάγρας, παρουσία του τότε ΥΠΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλου, η τελετή αναχώρησης της πυροβολαρχίας PATRIOT στη Σαουδική Αραβία. Εχουμε τόσες πυροβολαρχίες PATRIOT για την προστασία της χώρας από τον Ερντογάν, που «θα έρθει νύχτα», που μας περισσεύουν προς δανεισμό;

Τον Μάρτιο του 2022 (9/3/22) η κυβέρνηση στην Αθήνα ανακοίνωσε την αποστολή ελληνικών οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, εγείροντας σωρεία αντιδράσεων από τον χώρο της αντιπολίτευσης και, φυσικά, την οργή του Κρεμλίνου. Η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα προειδοποίησε ανοικτά την Αθήνα ότι η εμπλοκή της στη ρωσοουκρανική διένεξη με αποστολή ελληνικών όπλων δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες.

Στα μέσα Απριλίου αποφασίστηκε και νέα αποστολή ελληνικών όπλων στην Ουκρανία (οβιδοβόλα), μέσω Τσεχίας, με τον χαρακτηρισμό «μη αναγκαία» στην ελληνική Αμυνα. Η αποστολή στρατιωτικού υλικού στο Κίεβο αυτομάτως έθεσε την Ελλάδα απέναντι στη Ρωσία. Η μεγάλη χώρα και μόνιμο μέλος του Σ.Α. του ΟΗΕ χαρακτηρίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση «εχθρική δύναμη». Η εξέλιξη αδυνατίζει ακόμα περισσότερο τη θέση της χώρας έναντι της Τουρκίας, όσο και στο Κυπριακό, καθώς είναι εμφανές ότι ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – Ε.Ε. δεν θεωρούνται σε καμία περίπτωση δυνάμεις ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας.

Νωρίτερα αυτόν τον μήνα πηγές του ΓΕΕΘΑ υποχρεώθηκαν να διαψεύδουν πληροφορίες στα δημοσιογραφικά γραφεία, ότι μέσω της γνωστής οδού της Τσεχίας η Ελλάδα προτίθεται να διαθέσει τα 32 F-16 Block 30 που διαθέτει, στην Ουκρανία. Είχε προηγηθεί συνέντευξη του ΥΠΕΘΑ Ν. Δένδια, που δήλωνε ότι η Ελλάδα (των F-35) «δεν χρειάζεται τόσα πολλά αεροσκάφη πολλών τύπων».

Καθημερινά από την Αλεξανδρούπολη μετακινούνται προς Βορρά (;) τόνοι πολεμικού υλικού, πολλά εκ των οποίων με προορισμό το Κίεβο, αλλά και στρατευμάτων (ευτυχώς όχι ακόμα ελληνικών), που εξυπηρετούν στρατιωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Από τους πανηγυρισμούς του 2016, το κοινό έτος πολιτισμού Ελλάδας – Ρωσίας, τις ανταλλαγές επισκέψεων στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο (Π/Θ Αλ. Τσίπρας στη Μόσχα – Απρίλιος 2015, ΠτΔ Πρ. Παυλόπουλος στη Μόσχα – Ιανουάριος 2016, δεύτερη επίσκεψη του Πούτιν στην Ελλάδα – Μάιος 2016), φτάσαμε σε εκτόξευση απειλών και προειδοποιήσεων της Μόσχας προς την Αθήνα.

Στα στενά του Ορμούζ

Τον Μάρτιο (9/3/23), σε αιφνιδιαστική θαλάσσια επιχείρηση τα ξημερώματα, το Ιράν αιχμαλώτισε στα στενά του Ορμούζ (εκεί όπου σήμερα πλέει η φρεγάτα «Υδρα») το υπερτάνκερ ελληνικών συμφερόντων (VLCC) «Niovi», της ναυτιλιακής εταιρίας Smart Tankers. Το επεισόδιο κινητοποίησε τις διπλωματικές υπηρεσίες του ΥΠΕΞ, καθώς η ενέργεια της Τεχεράνης εκδηλώθηκε (προφανώς) στο πλαίσιο αντιποίνων για την ακινητοποίηση και «σύλληψη» από Ελληνες κομάντος, σε διεθνή ύδατα, του επίσης ελληνικών συμφερόντων πλοίου «Suez Rajan», της Empire Navigation (πλοιοκτησίας Στ. Μόλαρη), το οποίο όμως μετέφερε Ιρανικό πετρέλαιο. Και σε αυτήν την περίπτωση το ένταλμα εκδόθηκε ύστερα από προσφυγή των ΗΠΑ.

Να θυμίσουμε το πετρελαιοπαραγωγό Ιράν στο ξέσπασμα της ελληνικής οικονομικής κρίσης (2010) ενημέρωνε την παραπαίουσα Αθήνα ότι διαθέτει στην Ελλάδα τις απαραίτητες ποσότητες πετρελαίου για τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας, ελεύθερα, χωρίς ουδεμία άμεση οικονομική υποχρέωση έναντι της Τεχεράνης και την πληρωμή του, όταν «λεφτά υπάρχουν»! Αλλά οι καιροί άλλαξαν. Οι φίλιες χώρες έγιναν εχθροί και, σύμφωνα με πληροφορίες, τα λεφτά αυτά ακόμα τα χρωστάμε…

Τον Φεβρουάριο 2023 (7/10) ένοπλοι Παλαιστίνιοι εισέβαλαν στα ισραηλινά εδάφη σκοτώνοντας αθώους και αιχμαλωτίζοντας ομήρους. Η Ελλάδα δικαίως καταδίκασε την απάνθρωπη τρομοκρατική ενέργεια εκφράζοντας πλήρη υποστήριξη στο Ισραήλ, που εν συνεχεία αντεπιτέθηκε στη Γάζα, με χαρακτηριστικά αποδεκατισμού του παλαιστινιακού πληθυσμού. Η Ελλάδα δεν καταδίκασε. Οι σχέσεις με την Παλαιστινιακή Αρχή σταδιακά παγώνουν.

Η κατάσταση διαμορφώνει μια νέα, πολύ επικίνδυνη στροφή για τη χώρα μας. Οι κρίσεις που ξέσπασαν στον ευρύ περίγυρο της Ελλάδας ανέδειξαν νέο πρόσωπο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και κομβικές διαφορές σε σχέση με την πολιτική της Αθήνας στο πρόσφατο (άμεσο) παρελθόν. Η ρωσοουκρανική κρίση, το ξέσπασμα νέας κρίσης στο Μεσανατολικό, τα διαρκή μέτωπα σε Συρία – Ιράκ και η διένεξη Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν στάθηκαν αφορμή να διαπιστωθεί το νέο δόγμα στη γενικότερη στάση της χώρας. Στον δημόσιο λόγο επικρατεί η θέση ότι «η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει επιτέλους συνέχεια»… Συνέχεια, αλλά με εμφανείς πολλές ασυνέχειες.

Με όρους υποτέλειας η ταύτιση με τη Δύση

Η μεγάλη προθυμία της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ταυτιστεί με τις επιλογές της Δύσης, με όρους υποτέλειας και όχι ανεξαρτησίας, έχει αρχίσει να ερεθίζει την ελληνική κοινή γνώμη. Η ελληνική εξωτερική πολιτική, από πολιτική ίσων αποστάσεων, με την οποία η χώρα κατάφερνε να συνομιλεί με αντιπάλους και όλοι να αναγνωρίζουν τον άτεγκτο διεθνή ρόλο της, γέρνει πλέον μονόπατα και άκριτα προς μία κατεύθυνση. Και, μάλιστα, χωρίς να έχει τη δημόσια συναίνεση ούτε να έχει προβεί επισήμως σε αποφάσεις επαναπροσανατολισμού της διεθνούς θέσης της χώρας.

Η πλήρης ευθυγράμμιση με τις επιταγές της Δύσης έχει δύο επώνυμα: Ουάσινγκτον και Βερολίνο. Είναι εντυπωσιακός ο παρασκηνιακός, ύπουλος, ύποπτος και εθνικά επικίνδυνος ρόλος της Γερμανίας, που υποστηρίζει με δύο μέτρα και δύο σταθμά τις ελληνικές υποθέσεις. Η έκρηξη του Σέρβου προέδρου κατά της Ντόρας Μπακογιάννη για την εισήγησή της στο Συμβούλιο της Ευρώπης για το Κόσοβο και η πηγαία αποστροφή του «γνωρίζω ποιος της έδωσε την εντολή» φωτογράφιζαν μία πολύ συγκεκριμένη χώρα, ηγεμονική δύναμη με εκ νέου επεκτατικές – κατακτητικές βλέψεις στην Ευρώπη, που ακούει στο όνομα Γερμανία.

Δυστυχώς, η Ελλάδα κινδυνεύει λόγω της γεωγραφικής της θέσης και των επιλογών της να βρεθεί στο επίκεντρο πολεμικής σύγκρουσης που δεν θα σχετίζεται με την Τουρκία. Και ίσως να ισχύει εδώ η κοινή ρήση της καθομιλουμένης: «Πάρ’ το αλλιώς γιατί θα βρεις…»!

 

​