Οι εξόριστοι της κεντρικής πολιτικής λεωφόρου
Οι εξόριστοι της κεντρικής πολιτικής λεωφόρου | Liberal.gr
Μάζευε κι ας είν’ και ρώγες, λέει η λαϊκή θυμοσοφία. Και ο Σωκράτης Φάμελλος το τηρεί εργωδώς. Σήμερα θα συναντηθεί με τον γραμματέα του οικολογικού κόμματος «Κόσμος» του Πέτρου Κόκκαλη. Προχθές, με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών και επικεφαλής του κινήματος «Πράττω», Νίκο Κοτζιά.
Και οι δύο αποτελούσαν στελέχη του πολύπαθου ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κοτζιάς υπήρξε υπουργός Εξωτερικών και πρωτεργάτης των Πρεσπών, ενώ ο οικολόγος Κόκκαλης, με πιο μετριοπαθές προφίλ, υπήρξε ευρωβουλευτής.
Με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν εκτός της κεντρικής πολιτικής λεωφόρου. Και ο Φάμελλος, ως νέος αρχηγός, προσπαθεί να αναστυλώσει το κόμμα από τα ερείπια. Και από ό,τι δείχνουν οι τάσεις της MRB, κάτι κατορθώνει να περισώσει.
Σε αυτό τον στόχο φιλοδοξεί να επιστρατεύσει τους δύο, που παρότι τα εκλογικά τους ποσοστά είναι μηδαμινά, η ενδεχόμενη συστράτευσή τους, ελπίζει ότι θα λειτουργήσει συμβολικά ως η έναρξη μιας στοιχειώδους επανασυσπείρωσης και ανασύνθεσης του «προοδευτικού» χώρου.
Φυσικά, ο Φάμελλος, απροετοίμαστος για τον ρόλο, και παρότι μετριοπαθής ή τουλάχιστον μη εριστικός, δεν αποφεύγει τις λεόντειες δηλώσεις που τροφοδοτούν ειρωνικά χαμόγελα. Πώς δικαιολογούνται π.χ. δηλώσεις του στυλ «η κοινωνία επιθυμεί την ανατροπή του κ. Μητσοτάκη και των πολιτικών του»; Ή «η κοινωνία στις επόμενες εκλογές δεν θέλει απλά μια καλή αντιπολίτευση, αλλά μια ισχυρή προοδευτική κυβέρνηση»!
Λίγη σοβαρότητα δεν θα τον έβλαπτε. Οι ευνοϊκές για το κόμμα του τάσεις της MRB, του δίνουν 8%, ενώ δίνουν στη ΝΔ 22,9%. Με ποια αυθεντικότητα και εξουσιοδότηση ο αρχηγός του 8% παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος των επιθυμιών σύνολης της κοινωνίας;
Δεν κατανοούν στην Αριστερά, την όποια (και όσο είναι) Αριστερά, ότι αυτή η αυθαιρεσία με το προσωπείο της φωτισμένης λαϊκής πρωτοπορίας που τους κληροδότησε ο Λενινισμός σε άλλους καιρούς, είναι πλέον καταγέλαστη στους καιρούς όπου η Αριστερά δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς;
Την ίδια στιγμή, η ατμόσφαιρα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς βρέθηκε σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα ψύξης, με την άρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί την πρόταση υποψηφιότητας Ράμμου για την Προεδρεία της Δημοκρατίας.
Όπως είπε χθες στην Πολιτική Γραμματεία, «Δεν μπαίνουμε σε καμία ονοματολογία. Κινούμαστε θεσμικά από την πρώτη στιγμή, προφυλάσσοντας τον θεσμό και τα πρόσωπα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποφασίσει συλλογικά εγκαίρως και θεσμικά, τη στάση του απέναντι στην προεδρική εκλογή. Το πρόσωπο που θα προκριθεί, θα πρέπει να υπηρετεί τον θεσμό κι όχι κομματικές σκοπιμότητες».
Είναι γεγονός ότι η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσει την πρόταση της Νέας Αριστεράς ήταν αυτή, κι όχι του ΠΑΣΟΚ, που τίναξε στον αέρα εν τη γενέσει της την προσπάθεια Χαρίτση να ξεκινήσει λαϊκομετωπικές διαδικασίες κατά της κυβέρνησης.
Με τον τρόπο αυτό νόμιζαν ότι θα ρυμουλκήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ (το 1,3% θα ρυμουλκούσε το 8%!) και ο Χαρίτσης θα παρουσιαζόταν ως ο αποφασιστικός αρχηγός που συσπείρωσε την αντιπολίτευση και θα όρθωνε οδοφράγματα απέναντι στο «καθεστώς Μητσοτάκη».
Το παγερό χάσμα μεταξύ της ΝΕΑΡ και του μητρικού κόμματος, άνοιξε περισσότερο με την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να υπερψηφίσει τους εξοπλισμούς, που κατά τον πρόεδρο Χαρίτση δείχνει δεξιά εθνικιστική στροφή.
Ε ναι, άλλωστε, όπως έλεγε κάποτε μια πτυχή της παρωχημένης Αριστεράς, οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Και όπως συμπλήρωνε κάποια άλλη, ταλαίπωρη εκδοχή, οι εργάτες αυτό που θέλουν μόνο, είναι «ψωμί και τριαντάφυλλα».
