Πολιτικό κενό και πολιτική εξουσία

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει η χώρα. Και η αντιπολίτευση, όμως, φτωχοπρόδρομος είναι. Ακόμα χειρότερα, αυτή η Απόστολος Αποστολόπουλος, Φύλλο 679 πολιτική

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει η χώρα. Και η αντιπολίτευση, όμως, φτωχοπρόδρομος είναι. Ακόμα χειρότερα, αυτή η διαπίστωση ισχύει για τις περισσότερες, αν όχι για όλες, τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης. Επειδή καμία δεν έθιξε, ούτε καν αποπειράθηκε, να αγγίξει τη διαφθορά στη ρίζα της είτε στα υπόγεια είτε στα ανώγεια από όπου διοικούν οι άρχοντες της χώρας. Οι μικρομεσαίοι και οι παρακάτω διδάσκονται και μιμούνται τα πρότυπα των ελίτ. Το ιστορικό δεδομένο είναι ότι όταν στις κορυφές γίνονται οικονομικά τραστ, στα κάτω σκαλιά γίνονται ποικίλα «καρτέλ» τύπου Εσκομπάρ, και στον πάτο συμμορίες. Που δρουν υπό υψηλή προστασία, δολοφονούν και αλωνίζουν, όπως συμβαίνει εσχάτως π.χ. στη Ν. Σμύρνη. Η πιο σημαντική πλευρά είναι ότι η εκτεταμένη διαφθορά έχει συνέπεια την εθνική υποτέλεια. Αλλά γι’ αυτό μια άλλη φορά.

Όταν συγκρούονται πολιτικά πρόσωπα με οικονομικούς παράγοντες τότε ηττώνται οι πολιτικοί, προπαγάνδιζε και προειδοποιούσε γνωστό site για τη θύελλα που θα ξεσπούσε με πρωταγωνιστές τον πρωθυπουργό, τη σύζυγό του και τον γνωστό επιχειρηματία.

Η παραοικονομία

Οι δυο αποκεφαλισμένοι, ο πρωθυπουργός και η σύζυγός του, ο επιχειρηματίας, η προειδοποίηση, τα κανάλια, όλο αυτό μαζί, όζει. Η εικόνα τυχαία μόνο αφορά (αν αφορά) τη σημερινή κυβέρνηση. Παρόμοιες βόμβες κυκλοφορούν στους διαδρόμους της Βουλής (και της Ευρωβουλής), και το άγχος όλων είναι να σκάσουν στον γείτονα και όχι επάνω τους.

Στην περίπτωση αυτή, το σκηνικό περιγράφει τη ζοφερή ατμόσφαιρα και το γκρίζο παρασκήνιο που βασιλεύει στη χώρα από τη βάση της κοινωνίας ως την υψηλότερη κορυφή. Και που όλοι το διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού μη τυχόν και τους πάθει τίποτα, επειδή από αυτό ζουν και βασιλεύουν ή απλώς επιβιώνουν μη έχοντας άλλη διέξοδο.

Οι αιτίες

Το «αντικείμενο του πόθου», λένε, ότι είναι τα περίπου 70 δισ. από την Ε.Ε., ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ» που το «πολιτικο/οικονομικό σύμπλεγμα» θέλει να το «μασήσει με δέκα μασέλες», όπως και το παλιό. Γι’ αυτό και τα «πτώματα» θα γεμίζουν τους δρόμους ώσπου να γίνει η μοιρασιά. Οι απροστάτευτοι, κανένα πενηντάρικο αύξηση στον κατώτατο μισθό. Άλλοι περισσότερα. Στις κορυφές πολλά, πάρα πολλά.

Έτσι διαδόθηκε η φήμη ότι τα ελληνοτουρκικά θα θεμελιωθούν όχι με αίμα αλλά με χρήμα που θα ξεχειλώσει τσέπες και θα βουλώσει στόματα. Σ’ αυτό το πλαίσιο μας ήρθε ο κ. Κασσελάκης. Μεσσίας; Δεν του φαίνεται. Μάλλον ως «νέος της Σιδώνος» μας ήρθε (Καβάφης) με ταιριαστό «αέρα», ένδυση και εμφάνιση. Αλλά η πολιτική του Παιδεία μάλλον ελλιπής και, φαίνεται, δεν του ταιριάζει η ταχύρρυθμη εκμάθηση. Γιατί, όμως, λέει και ξαναλέει ότι θα γίνει πρωθυπουργός; Είναι απλώς βιαστικός και ονειροπόλος, ή ως «άγγελος εκ περάτων» γνωρίζει και προαναγγέλλει σχεδιασμούς γι’ αυτόν και για εμάς;

Οι εκκρεμότητες

Οι ευρωεκλογές είναι ευκαιρία ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Π.χ. τώρα θυμήθηκαν μερικοί ότι έχουν ράμματα (καταχρήσεις) για τη γούνα της Φον ντερ Λάιεν. Θα πάει άκλαυτη όπως ο Στρος Καν; Θα εξαρτηθεί, φαίνεται, από το πώς, δηλαδή σε ποιους, κατανεμήθηκαν τα δισ. από τα εμβόλια covid. Στην Αθήνα το πακέτο των 70 δισ., στις Βρυξέλλες η φον ντερ Λάιεν με τα δισ. του covid.

Τώρα είναι ευκαιρία να πούμε και καμιά σαχλαμάρα για να περάσει η ώρα όταν η τίγρης δεν είναι εδώ, έλεγε ο λαγός των ΗΠΑ με το όνομα Μακρόν, και πρότεινε να πάει ευρωστρατός στην Ουκρανία. Έντρομοι οι άλλοι του είπαν να κόψει την πλάκα.

Ο φόβος

Δεν είναι καθόλου πλάκα, όμως, ότι π.χ. έπεσε η ιδέα να περικοπούν οι ικανοποιητικές κοινωνικές παροχές στη Γαλλία για να σωθεί η Δημοκρατία στην Ουκρανία! Πλησιάζει ο αληθινός τίγρης.

Ο φόβος είναι μήπως σύντομα τελειώσει ο καιρός των διαμαρτυριών και επικλήσεων για την τιμωρία κάθε ατασθαλίας, παρανομίας και αδικίας. Με το «επιχείρημα» των ξεσηκωμένων ότι «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος».

Σχόλια