Συγκλονίζει ο Σάκης Αρσενίου για τον αδελφό του: «Σκέπτομαι ότι με τέτοιες συμπεριφορές θα ήθελα να τους ανατινάξω»
«Φέρονται ακόμα χειρότερα από ότι θα φέρονταν σε ανθρώπους που δεν έχουν τέτοιες ιδιαιτερότητες»
Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε ο Σάκης Αρσενίου στην εφημερίδα «On Time Σαββατοκύριακο» με αφορμή την έναρξη των χειμερινών του εμφανίσεων.
Μάλιστα, ανάμεσα σε άλλα, ο λαϊκός τραγουδιστής μίλησε για τον αδελφό του, Σωτήρη και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο από την ημέρα της γέννησης του.
Πως είναι να μεγαλώνεις σε μια οικογένεια με έναν αδελφό, τον Σωτήρη, ο οποίος είναι «άτομο με ειδικές ικανότητες»;
Είναι μια δύσκολη κατάσταση, πάνω απ’ όλα για τους γονείς, παρ’ όλα αυτά μας μεγάλωσαν χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα, δηλαδή για μας δεν υπάρχει διαφορετικότητα μετά από τόσα χρόνια που έχουν περάσει κι έτσι όπως έχουμε μεγαλώσει τον Σωτήρη, ο οποίος είναι το πρώτο παιδί της οικογένειας. Ο δεύτερος είμαι εγώ με τέσσερα χρόνια διαφορά και τελευταία η αδελφή μας, η Μαριάννα, που έχει κι ένα πανέμορφο κοριτσάκι.
Μάλιστα, του χρόνου ετοιμάζεται – πρώτα ο Θεός, να παντρευτεί. Η μικρούλα Γεωργία είναι ενός έτους κι έτσι, εκτός από ευτυχισμένος μπαμπάς, που έχω τον Κωνσταντίνο – Εφραίμ μου, ο οποίος είναι μόλις δεκαοκτώ μηνών, είμαι και ξετρελαμένος θείος.
Καθώς μεγάλωνε ο Σωτήρης, ως «παιδί με ειδικές ανάγκες», αντιμετώπισε μπούλινγκ;
Όταν ήμασταν πιτσιρίκια, λογικό ήταν τα παιδάκια να ρωτήσουν, να κοροϊδέψουν. Αλλά, ευτυχώς, δεν αντιμετωπίσαμε με τα παιδάκια τέτοιο πρόβλημα με τον Σωτήρη. Δυστυχώς, όμως, όσον αφορά τον κόσμο, που κανονικά θα έπρεπε να στηρίζει αυτά τα παιδιά, η αντιμετώπιση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Κάποιες φορές σκέπτομαι ότι με τέτοιες συμπεριφορές θα ήθελα να τους ανατινάξω. Τους φέρονται ακόμα χειρότερα από ότι θα φέρονταν σε ανθρώπους που δεν έχουν τέτοιες «ιδιαιτερότητες». Επίσης, δεν υπάρχει προστασία για αυτά τα παιδιά.
Φαντάσου ότι ο αδελφός μου, που έχει εγκεφαλική παράλυση, έπαιρνε επίδομα από το κράτος και του το κόψανε. Είναι τραγικό, λυπηρό. Και δεν μιλάω αυτή τη στιγμή μόνο για τον αδελφό μου, αλλά για πάρα πολλές οικογένειες που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα. Οι γονείς μου έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη διαπαιδαγώγηση του. Εγώ λέω πως, αν υπάρχει παράδεισος, οι γονείς μου έχουν εισιτήριο εν λευκώ, όπως κάθε γονιός που έχει ένα παιδί με «ειδικές ικανότητες» και παλεύει γι’ αυτό.
