Το ΠΑΣΟΚ στα κάγκελα, οι άλλοι σε αμηχανία και η Ν.Δ. αναζητά όραμα
Είναι κατανοητή η επιθυμία του ΠΑΣΟΚ να παγιώσει την θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Σίγουρα, όμως, δεν θα το πετύχει αντιγράφοντας τις παλιές τακτικές του ΣΥΡΙΖΑ με τα «όχι σε όλα» και τις γενικευμένες επιθέσεις κατά της κυβέρνησης. Τα «ναι» που λέει το ΠΑΣΟΚ σπάνια μεταφράζονται σε θετική συνεισφορά, εξίσου σπάνια γίνονται αντιληπτά από τους πολίτες ως εποικοδομητική αντιπολίτευση.
Το θέμα είναι ότι το ανερχόμενο κόμμα απλά εισπράττει μέρος της δυσαρέσκειας που αναπόφευκτα και φυσιολογικά κατευθύνεται προς την κυβέρνηση, χωρίς να έχει μπορέσει μέχρι τώρα τουλάχιστον να ιχνηλατήσει ένα νέο αφήγημα, διαφορετικό από αυτό της Ν.Δ. Το πρόβλημα είναι σοβαρό. Δεν λύνεται με την βελτίωση της εικόνας του Ν. Ανδρουλάκη, ούτε με ενδοκομματικές συναντήσεις που θεωρητικά υπογραμμίζουν τη νέα ενότητα του κόμματος.
Δεν θα ασχοληθώ με τα άλλα κόμματα, απλά διότι κανένα μα κανένα δεν έχει καταφέρει να προσφέρει κάτι το θετικό στην ζωή του πολίτη. Η μόνιμη άρνηση, η αόριστη προτεινόμενη λύση, η διαρκής σύνδεση της πρότασης με δαπάνες, δεν συνιστούν εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Ουσιαστικά, όλα τα κόμματα περιμένουν να πάρουν από δυσαρεστημένους πολίτες – είναι περίπου η θεωρία του ώριμου φρούτου.
Ευτυχώς αποδεικνύεται ότι η Ν.Δ. ωριμάζει πολύ-πολύ σιγά,
Για την κυβέρνηση η ανάκτηση πρωτοβουλιών αποτελεί σημαντικό πυλώνα της πολιτικής της. Κάτι το Μετρό Θεσσαλονίκης, κάτι τα άλλα μεγάλα έργα, κάτι οι σημαντικές και με μακρόχρονη προοπτική αλλαγές στην παιδεία, οι βελτιώσεις στο ΕΣΥ με τα απογευματινά χειρουργεία, η μάχη κατά των τραπεζών, το επίδομα στους ένστολους, όλα είναι θετικά. Ιδιαίτερα θετικά, εξάλλου, διαβάζεται η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, καθώς ο Νίκος Δένδιας προχωρά σε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές που έχει γνωρίσει ο τομέας της άμυνας στα τελευταία πενήντα χρόνια.
Ένα ερώτημα παραμένει. Αρκούν όλες αυτές οι θετικές πρωτοβουλίες για να φέρουν στη Ν.Δ. και στον Κυριάκο Μητσοτάκη μία Τρίτη τετραετία; Το 2019 ήταν το όραμα της επιστροφής στην κανονικότητα και της διαχειριστής επάρκειας. Το 2023 ήταν πως όλοι οι άλλοι δεν έπειθαν σε συνδυασμό με την ωριμότητα του πολίτη πως όφειλε να δώσει στην κυβέρνηση χρόνο για να ολοκληρώσει το έργο της.
Για το 2027 θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από την βελτίωση της καθημερινότητας – που έτσι κι αλλιώς είναι ένα δύσκολο εγχείρημα.
Υπάρχει νέο όραμα;;;
Διαβάστε επίσης
Το τρίγωνο του διαβόλου: κυβέρνηση-καρτέλ-ξένοι επενδυτές
Είναι κατανοητή η επιθυμία του ΠΑΣΟΚ να παγιώσει την θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Σίγουρα, όμως, δεν θα το πετύχει αντιγράφοντας τις παλιές τακτικές του ΣΥΡΙΖΑ με τα «όχι σε όλα» και τις γενικευμένες επιθέσεις κατά της κυβέρνησης. Τα «ναι» που λέει το ΠΑΣΟΚ σπάνια μεταφράζονται σε θετική συνεισφορά, εξίσου σπάνια γίνονται αντιληπτά από τους πολίτες ως εποικοδομητική αντιπολίτευση.
Το θέμα είναι ότι το ανερχόμενο κόμμα απλά εισπράττει μέρος της δυσαρέσκειας που αναπόφευκτα και φυσιολογικά κατευθύνεται προς την κυβέρνηση, χωρίς να έχει μπορέσει μέχρι τώρα τουλάχιστον να ιχνηλατήσει ένα νέο αφήγημα, διαφορετικό από αυτό της Ν.Δ. Το πρόβλημα είναι σοβαρό. Δεν λύνεται με την βελτίωση της εικόνας του Ν. Ανδρουλάκη, ούτε με ενδοκομματικές συναντήσεις που θεωρητικά υπογραμμίζουν τη νέα ενότητα του κόμματος.
Δεν θα ασχοληθώ με τα άλλα κόμματα, απλά διότι κανένα μα κανένα δεν έχει καταφέρει να προσφέρει κάτι το θετικό στην ζωή του πολίτη. Η μόνιμη άρνηση, η αόριστη προτεινόμενη λύση, η διαρκής σύνδεση της πρότασης με δαπάνες, δεν συνιστούν εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Ουσιαστικά, όλα τα κόμματα περιμένουν να πάρουν από δυσαρεστημένους πολίτες – είναι περίπου η θεωρία του ώριμου φρούτου.
Ευτυχώς αποδεικνύεται ότι η Ν.Δ. ωριμάζει πολύ-πολύ σιγά,
Για την κυβέρνηση η ανάκτηση πρωτοβουλιών αποτελεί σημαντικό πυλώνα της πολιτικής της. Κάτι το Μετρό Θεσσαλονίκης, κάτι τα άλλα μεγάλα έργα, κάτι οι σημαντικές και με μακρόχρονη προοπτική αλλαγές στην παιδεία, οι βελτιώσεις στο ΕΣΥ με τα απογευματινά χειρουργεία, η μάχη κατά των τραπεζών, το επίδομα στους ένστολους, όλα είναι θετικά. Ιδιαίτερα θετικά, εξάλλου, διαβάζεται η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, καθώς ο Νίκος Δένδιας προχωρά σε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές που έχει γνωρίσει ο τομέας της άμυνας στα τελευταία πενήντα χρόνια.
Ένα ερώτημα παραμένει. Αρκούν όλες αυτές οι θετικές πρωτοβουλίες για να φέρουν στη Ν.Δ. και στον Κυριάκο Μητσοτάκη μία Τρίτη τετραετία; Το 2019 ήταν το όραμα της επιστροφής στην κανονικότητα και της διαχειριστής επάρκειας. Το 2023 ήταν πως όλοι οι άλλοι δεν έπειθαν σε συνδυασμό με την ωριμότητα του πολίτη πως όφειλε να δώσει στην κυβέρνηση χρόνο για να ολοκληρώσει το έργο της.
Για το 2027 θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από την βελτίωση της καθημερινότητας – που έτσι κι αλλιώς είναι ένα δύσκολο εγχείρημα.
Υπάρχει νέο όραμα;;;
Διαβάστε επίσης
Το τρίγωνο του διαβόλου: κυβέρνηση-καρτέλ-ξένοι επενδυτές
