Το «Πράσινο Μίλι» του Ηλία Ξηρουχάκη

«Θέλω να τελειώνει. Το θέλω. Είμαι κουρασμένος, αφεντικό. Κουράστηκα να είμαι στο δρόμο, μονάχος σαν σπουργίτι στο τρένο. Κουράστηκα να μην έχω ένα φίλο δίπλα μου, να μου λέει πότε θα έρθει, πού πάμε ή γιατί. Κυρίως κουράστηκα οι άνθρωποι να είναι τόσο κακοί ο ένας προς τον άλλο. Κουράστηκα να αισθάνομαι και να ακούω τόσο πόνο καθημερινά. Είναι πάρα πολύ, σαν κομμάτι γυαλιού στο κεφάλι μου συνέχεια. Μπορείς να το καταλάβεις».

Θα μπορούσε να είναι τα λόγια του διευθύνοντος συμβούλου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, Ηλία Ξηρουχάκη, ο οποίος μετά την ολοκλήρωση του placement της Εθνικής Τράπεζας, ουσιαστικά μένει χωρίς εργασία.

Είναι, όμως, μια από τις συγκλονιστικότερες ερμηνείες στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, όταν ο μελλοθάνατος γίγαντας «Τζον Κόφι» στο Πράσινο Μίλι, προτιμά το θάνατο από τη ζωή.

Στο δικό του Πράσινο Μίλι, ο Ηλίας Ξηρουχάκης, μετρά πλέον εβδομάδες στην επίζηλη θέση του CEO του ΤΧΣ, το οποίο ολοκληρώνει την αποστολή του και απορροφάται από το Υπερταμείο. Και αναρωτιέται όπως ο «Τζον Κόφι» γιατί δεν έχει έναν φίλο δίπλα του να του λέει που θα πάει και γιατί.

Ο «μελλοθάνατος», τρόπον τινά, κ. Ξηρουχάκης, εκτέλεσε την αποστολή του με την ολοκλήρωση της διάθεσης του 10% της Εθνικής.

Για κάποιους, πολύ δικούς του ανθρώπους, η θητεία του ήταν πετυχημένη, για τους περισσότερους, όμως, σημαδεύτηκε από σοβαρά λάθη, αποτυχημένες αποφάσεις, κακή διαχείριση των καυτών φακέλων που είχε στα χέρια του, έριδες με στενούς του συνεργάτες, τραπεζίτες και υπουργούς.

H σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το τελευταίο placement της Εθνικής. Οι μαξιμαλιστικές του απαιτήσεις για την τιμή διάθεσης, προκειμένου να δείξει πόσο σπουδαίο έργο επιτελεί και να το «εξαργυρώσει» μελλοντικά, οδήγησαν σε «Βατερλώ» κι εξόργισαν τόσο τα στελέχη της Εθνικής όσο και την αγορά γενικότερα.

Ο κ. Ξηρουχάκης, όμως, δημιούργησε ένα τοξικό κλίμα εντός του ΤΧΣ αλλά και στο σύνολο του τραπεζικού κλάδου, που θα τον συντροφεύει στα επόμενα βήματά του.

Αλλωστε, τώρα που ξεκινά το δικό του «πράσινο μίλι» προς το πικρό ποτήρι της αποχώρησης από μια δουλειά με ετήσιο μισθό περί τα 230 χιλιάδες ευρώ (συν τα τυχερά, μπόνους κ.λπ.), αυτό που θα πρέπει να πράξει ο Ηλίας Ξηρουχάκης, είναι να εκμεταλλευτεί τις γνωριμίες του για να βρει νέα εργασιακή στέγη.

Οι κλειστές πόρτες

Ωστόσο, φαίνεται πως ο εκρηκτικός χαρακτήρας του, το στυλ της έπαρσης με την οποία αντιμετώπιζε τα πάντα και τους πάντες, η αλαζονική και πολλές φορές μειωτική συμπεριφορά απέναντι σε συνεργάτες του, αλλά και τα στοιχεία του «διαδρομιστή» που έχει, του έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο πρόβλημα:

Οπου χτυπά πόρτες (μεγάλες εννοείται, όχι τίποτε πορτάκια σε μικρά μαγαζιά), τρώει απόρριψη. Κανείς δεν τον θέλει, κανείς δεν τον στηρίζει στην προσπάθειά του να «τρουπώσει» (όπως έλεγε και η παλιά ελληνική ταινία) σε θέσεις με παχυλούς μισθούς αλλά χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο…

Κυριάκος Μητσοτάκης – Παύλος Μυλωνάς – Ηλίας Ξηρουχάκης

Πριν από μερικούς μήνες επιδίωξε να κλείσει συμφωνία για να εργαστεί στην Εθνική Τράπεζα. Όχι ως… υπάλληλος στο γκισέ βεβαίως, βεβαίως. Αλλά στη θέση του προέδρου της Εθνικής, αν κι εφόσον ο νυν πρόεδρος Γκίκας Χαρδούβελης, αποχωρούσε.

Φυσικά η απάντηση ήρθε αμέσως: «Ηλία ρίχτο», εννοώντας να ρίξει τις υπέρμετρες φιλοδοξίες του.

Λίγο καιρό μετά επανήλθε, καθώς το πράσινο μίλι στο ΤΧΣ έφτανε προς το τέλος του, και ζήτησε να γίνει deputy CEO, στην Εθνική, δηλαδή ένα σκαλί πιο κάτω από τον εξαιρετικό κ. Παύλο Μυλωνά.

Μόλις το άκουσαν στελέχη της Εθνικής με μακρά προσφορά και βαριά βιογραφικά, αντέδρασαν και ο Ξηρουχάκης «κόπηκε» και από τη θέση αυτή.

Μη μπορώντας να αντέξει την απόρριψη, κι αισθανόμενος σαν τον Θανάση Βέγγο στην ταινία ο «Ηλίας του 14ου», όπου έτρωγε απανωτά χαστούκια από τον Κώστα Χατζηχρήστο, ο Ηλίας Ξηρουχάκης, έπαιξε ένα ακόμη χαρτί για να παραμείνει ζωντανός στην τραπεζική αρένα.

Οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι επιδίωξε (ή μήπως επιδιώκει ακόμη;) να γίνει πρόεδρος στην Ελληνική Ένωση Τραπεζών, την ΕΕΤ, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο Γκίκας Χαρδούβελης.

Όμως, τα μέλη της Ενωσης, που είναι όλες οι τράπεζες, συστημικές και μη, μόλις έμαθαν τις προθέσεις του Ηλία Ξηρουχάκη, αντέδρασαν και φαίνεται ότι έχει «κοπεί» και από εκεί.

Ισως πάλι να τον γλιτώνουν από μια θητεία σε μια θέση που δεν αρμόζει στο… μεγαλείο του, τις ικανότητές του και τις… επιτυχίες που κατέγραψε στο ΤΧΣ.

Απανωτά χτυπήματα

Τα χτυπήματα είναι απανωτά, όμως, κι ο ίδιος συνειδητοποιεί ότι αυτή η δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται είναι απότοκος μιας γενικότερης συμπεριφοράς με την οποία αντιμετώπισε τους πάντες, ακόμη και εκείνους που τον ευεργέτησαν, πριν αναλάβει τη θέση του CEO.

Διότι… ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον και τίποτε δεν μένει κρυφό στην τραπεζική πιάτσα. Ούτε τα όσα έλεγε για τους τραπεζίτες, μικρούς και μεγάλους, κάνοντάς τους έξαλλους, ούτε για την τραγική συνεργασία που είχε με τους περισσότερους μέσα στο Ταμείο.

Βεβαίως, ο κ. Ξηρουχάκης, πόνταρε και συνεχίζει να ποντάρει στο χαρτί που είχε ανοίξει πριν από μερικά χρόνια. Την κουμπαριά του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη καθώς σε έναν από τους γάμους του, ο Κρητικός στην καταγωγή CEO, μεταξύ των κουμπάρων που είχε συμπεριλάβει και τον νυν πρωθυπουργό.

Φευ, αυτά έρχονται και παρέρχονται και κάποια στιγμή σβήνουν σαν τις γραμμένες στην άμμο συμφωνίες μετά από την παλίρροια. Και οι φιλίες, και οι κουμπαριές και οι σχέσεις…

Και ο Ηλίας Ξηρουχάκης, φτωχός (τρόπος του λέγειν) και μόνος καουμπόι σαν τον Λούκι Λουκ, ψάχνει την επόμενη περιπέτειά του, την επόμενη δουλειά του.

Να βρει 230 χιλιάδες το χρόνο, να προσπαθεί να περάσει στο διοικητικό συμβούλιο άλλα τόσα ως μπόνους ή ως αποζημίωση για το 2025 ενώ το ΤΧΣ δεν θα υφίσταται, είναι δύσκολο.

Ισως πάλι να βολευτεί με μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο κάποιας επιχείρησης. Ή και να αποδεχθεί τη μοίρα του και να στεγάσει τον ναρκισσισμό του σε κάποιο στενό γραφειάκι του Υπερταμείου.

Μπορεί από την άλλη να καταφέρει τον μεγάλο του στόχο: Να παραμείνει ενεργός και ισχυρός στο τραπεζικό παιχνίδι.

Αλλωστε, ένα πράγμα δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσεις. Είναι «πολύ σκληρός για να πεθάνει» χωρίς να κάνει την απέλπιδα προσπάθειά του.

Διαβάστε επίσης:

Νέο πεδίο μάχης η ενέργεια για Public – Κωτσόβολος
Μετρό: Έκθεση – φωτιά για το Πάρκο Ριζάρη δικαιώνει Πατέρα και εκθέτει Μιτζάλη
Κοινωνική Αντιπαροχή: Έως το τέλος του έτους ο πρώτος διαγωνισμός