Τοξική πολιτική
Τοξική πολιτική | 902.gr
Παρανάλωμα του πυρός έγινε χτες μια μεγάλη βιομηχανία πλαστικών στις νότιες παρυφές της Κηφισιάς, βάζοντας σε μεγάλο κίνδυνο τη γύρω περιοχή και μολύνοντας τον αέρα της Αττικής με καρκινογόνες ουσίες, κυρίως στα βορειοδυτικά.
Ο συνδυασμός του καύσωνα, της φωτιάς και του καπνού έκανε αφόρητη την ατμόσφαιρα. Στο παρά πέντε γλίτωσαν όπως φαίνεται και οι εργαζόμενοι της επιχείρησης.
Το καμπανάκι χτυπάει ακόμα μια φορά: Ο λαός της Αττικής, ιδιαίτερα στα δυτικά, βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με τον κίνδυνο ενός Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την υγεία, ακόμα και για τη ζωή του.
Εκατοντάδες μικρές και μεγάλες βιομηχανίες, που λειτουργούν σε μικρή απόσταση ή και μέσα στον οικιστικό ιστό, δεν επιβαρύνουν μόνο το περιβάλλον σε «κανονικές» συνθήκες, αλλά αποτελούν και ωρολογιακή βόμβα για τους κατοίκους σε περίπτωση συμβάντων όπως η χτεσινή έκρηξη και η πυρκαγιά που ακολούθησε.
Θυμίζουμε ότι σε μικρή απόσταση από τη χτεσινή φωτιά είχε καεί το 2020 ένα μεγάλο εργοστάσιο ανακύκλωσης στη Μεταμόρφωση, που έκανε μάλιστα τρεις μέρες για να σβήσει!
Παρά τις προειδοποιήσεις, όμως, κατά μήκος του Κηφισού και της Εθνικής οδού, ανάμεσα σε σπίτια και σχολεία, συνεχίζουν να λειτουργούν μεγάλες επιχειρήσεις ή και να ανοίγουν νέες. Ορισμένα σημεία μάλιστα θυμίζουν μικρές βιομηχανικές ζώνες!
Η χαοτική αυτή κατάσταση αποκαλύπτει την εγκληματική πολιτική χρήσης γης με κριτήριο το κέρδος, που οδηγεί σε ανεξέλεγκτη συμβίωση βιομηχανικών εγκαταστάσεων με κατοικημένες περιοχές, και μάλιστα χωρίς αποστάσεις ασφαλείας, χωρίς την ύπαρξη των αναγκαίων οδών διαφυγής.
Η στήριξη της κερδοφορίας από όλες τις κυβερνήσεις, την ΕΕ και τα κόμματά της ναρκοθετεί τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, είτε πρόκειται για τη λειτουργία χωματερής μέσα στις αυλές των κατοίκων της Δυτικής Αττικής, είτε πρόκειται για μεγάλες ρυπογόνες βιομηχανικές μονάδες και «καζάνια», που λειτουργούν σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια λαϊκών οικογενειών.
Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, μπαίνουν σοβαρά ερωτήματα ακόμα και για το αν και πώς αδειοδοτούνται αυτές οι επιχειρήσεις, αν πληρούνται οι όροι πυρασφάλειας κ.τ.λ.
Στην περίπτωση του εργοστασίου πλαστικών που κάηκε χτες, η φωτιά επεκτάθηκε πολύ γρήγορα και είναι τεράστια τα ερωτήματα για το αν υπήρχε και αν λειτούργησε το σύστημα πυροπροστασίας.
Αυτή είναι η μια πλευρά, όπου οι ευθύνες επιμερίζονται σε όλη την κλίμακα του κρατικού μηχανισμού, από την κυβέρνηση και την Περιφέρεια μέχρι τους δήμους. Η άλλη έχει να κάνει με τη διαχείριση τέτοιων επικίνδυνων συμβάντων με κριτήριο την προστασία της ανθρώπινης υγείας και ζωής, όχι μόνο την ώρα που εξελίσσονται, αλλά και μετά.
Με το ξέσπασμα της φωτιάς αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε κανένα σχέδιο αντιμετώπισής του με οργανωμένο τρόπο από το κράτος, σε μια περιοχή επιβαρυμένη από τη λειτουργία πολλών γειτονικών επιχειρήσεων, που διαχωρίζονται με στενά δρομάκια, δυσκολεύοντας την εκκένωση και τη διαφυγή σε περίπτωση μεγαλύτερης καταστροφής.
Για άλλη μια φορά, οι κάτοικοι των περιοχών κοντά στην πυρκαγιά ή εκείνων που σκέπασε η κάπνα, κλήθηκαν να «ακουμπήσουν» στο …112 και στην προειδοποίηση για τοξικό καπνό, ενώ το μόνο μέτρο που πάρθηκε για το κοντινό ογκολογικό νοσοκομείο ήταν να κλείσουν ασθενείς και υγειονομικοί τα παράθυρα!
Οσο για το από δω και πέρα, κανείς δεν πρόκειται να μάθει τι ουσίες εκκρίθηκαν στην ατμόσφαιρα και πόσο επικίνδυνες είναι, ή τι πρέπει να κάνουν όσοι εισέπνευσαν τον καπνό. Πόσο μάλλον, δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά κρατική μέριμνα για την ιατρική παρακολούθησή τους για όσο διάστημα είναι αναγκαίο.
Κανείς δεν μπορεί να παίζει στα ζάρια την υγεία, ακόμα και τη ζωή του λαού! Τα απανωτά ατυχήματα προαναγγέλλουν την επόμενη μεγάλη καταστροφή και επιβεβαιώνουν ότι «Τέμπη» υπάρχουν παντού όπου «ξεφυτρώνει» η πολιτική του κέρδους.
Απέναντι σ’ αυτήν την πολιτική, είναι ανάγκη να δυναμώσει τώρα η πάλη του λαού για μέτρα πλήρους και ουσιαστικής προστασίας από όλες τις πηγές έκθεσης σε τέτοιους κινδύνους. Να μπει στο στόχαστρο της εργατικής λαϊκής – πάλης η τοξική πολιτική τους, που καταστρέφει το περιβάλλον και αποτελεί μόνιμη απειλή για τον λαό.
(Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Πέμπτη 13 Ιούνη 2024)
